«Όλοι θα σκανδαλιστείτε με μένα αυτή τη νύχτα» (Μάρκος 14:27)
Στην Αγία Γραφή, η σχέση του Θεού με τους πιστούς παρομοιάζεται με τη σχέση ενός ποιμένα με το ποίμνιό του. Ο Θεός είναι εκείνος που δεσμεύεται να καλύπτει όλες τις ανάγκες για ηγεσία, καθοδήγηση, πρόνοια και προστασία του λαού Του. Διαβάζουμε, «Και σεις, πρόβατά μου, τα πρόβατα της βοσκής μου, σεις είσθε άνθρωποι, και εγώ ο Θεός σας…» (Ιεζεκιήλ 34:31) και, «…ο Κύριος είναι ο Θεός… εμείς είμαστε λαός του, και πρόβατα της βοσκής του» (Ψαλμοί 100:3, βλ. κ. 95:7, 79:13, 23:1-6). Ο Χριστός διεκήρυξε, «…Εγώ είμαι ο ποιμένας ο καλός… την ψυχή μου βάζω για χάρη των προβάτων» (βλ. Ιωάννης 10:1-1-15).
Συναντούμε όμως στον προφητικό λόγο μια εντολή του Θεού που είναι καταδικαστική για αυτόν τον καλό ποιμένα: «Ρομφαία, ξύπνα ενάντια στον ποιμένα μου, και ενάντια στον άνδρα, τον συνέταιρό μου, λέει ο Κύριος των δυνάμεων πάταξε τον ποιμένα, και τα πρόβατα θα διασκορπιστούν…» (Ζαχαρίας 13:7). Με τα λόγια Του, «ποιμένα μου» και «συνέταιρό μου» ο Θεός εκφράζει ξεκάθαρα την ευαρέσκεια και εκτίμηση στο πρόσωπο και το έργο του ποιμένα (βλ. Ματθαίος 3:17, Ιωάννης 1:1-3, Κολοσσαείς 1:16, Παροιμίες 8:30). Στη συνέχεια όμως δίνει εντολή στο σπαθί Του (που συμβολίζει την εκδήλωση της αδυσώπητης οργής Του) να χτυπήσει τον εκλεκτό Του.
Περίπου πέντε αιώνες αργότερα, ο Ιησούς γνωρίζοντας όσα θα συνέβαιναν έλεγε στους μαθητές Του ότι πρέπει «…να πάθει πολλά από τους πρεσβύτερους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς, και να θανατωθεί, και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί» (Ματθαίος 16:21, Μάρκος 8:31, 9:12, Λουκάς 17:25). Όταν δείπνησε με τους μαθητές, ο Κύριος τους είπε, «Όλοι εσείς θα σκανδαλιστείτε με μένα αυτή τη νύχτα επειδή, είναι γραμμένο: «Θα χτυπήσω τον ποιμένα, και τα πρόβατα του ποιμνίου θα διασκορπιστούν»» (Ματθαίος 26:31). Τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν καταιγιστικά όπως περιγράφονται πχ., στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: Η εναγώνια προσευχή του Χριστού στη Γεθσημανή (26:36-46), η προδοσία Του από τον Ιούδα, η σύλληψή Του σαν κακοποιό από τους αρχιερείς και τους πρεσβύτερους και η εγκατάλειψή Του από τους μαθητές (26:47-56), η δίκη Του ενώπιον του Καϊάφα και του συνεδρίου (26:57-68), η τριπλή απάρνηση του Πέτρου (26:69-75), η καταδίκη Tου υπό την ανοχή του Πιλάτου (27:1-2, 11-24), ο βασανισμός, χλευασμός, εμπαιγμός και εξευτελισμός Του (27:26-31), η σταύρωση και ο ονειδισμός Του (Ματθαίος 27:32-44), οι δραματικές τελευταίες στιγμές Του εμποτισμένες από την αίσθηση της εγκατάλειψης από τον ίδιο Του τον Πατέρα (27:45-49), ο θάνατός Του (27:50), ο ενταφιασμός Του (27:57-60). Ο Προφητικός λόγος εκπληρώθηκε στο ακέραιο (βλ. και Ησαΐας 53, Ψαλμοί 22, κ.α.). Η ρομφαία του Θεού χτύπησε τον ποιμένα και συνεργάτη Του με όλη τη σφοδρότητα, μέχρι θανάτου.
Ο ποιμένας που ο Θεός απέστειλε έπρεπε πρώτα να «χτυπηθεί», να βασανιστεί και να πεθάνει αλλά το σχέδιο του Θεού δεν σταματά εκεί. Η Γραφή μας αποκαλύπτει ότι όλα τα παραπάνω τα «προόρισε το χέρι και η βουλή του Θεού» (Πράξεις 4:27-28) επειδή αυτόν τον ποιμένα «ο Θεός προκαθόρισε ως μέσον εξιλέωσης… για την άφεση των αμαρτημάτων…» (Ρωμαίους 3:25) και, «ο οποίος τις αμαρτίες μας βάσταξε ο ίδιος στο σώμα του επάνω στο ξύλο, για να ζήσουμε στη δικαιοσύνη, αφού πεθάναμε ως προς τις αμαρτίες «με την πληγή του οποίου γιατρευτήκατε». Επειδή, ήσασταν «ως πρόβατα που περιπλανιόνταν» αλλά, τώρα, επιστραφήκατε στον ποιμένα και επίσκοπο των ψυχών σας» (βλ. Α’ Πέτρου 2:25).
Το ευαγγέλιο συνεχίζει, «ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΑΝΕΣΤΗΣΕ…» (Πράξεις 2:32) και με την ανάστασή Του διαβεβαίωσε τη δικαίωση των πιστών (Ρωμαίους 4:25, 8:33-34) και την ελπίδα για τη δική τους ανάσταση (Α’ Κορινθίους 6:14, Α’ Θεσσαλονικείς 4:14, Ρωμαίους 6:5). Τώρα η δικαιοσύνη του Θεού ικανοποιήθηκε πλήρως από τα παθήματα του Χριστού και μπορεί κάθε άνθρωπος να μετανοήσει και να λάβει συγχώρεση για τις αμαρτίες και αιώνια ζωή. Είναι ο χτυπημένος ποιμένας, ο βασανισμένος ποιμένας, ο θανατωμένος και -το σημαντικότερο- ΑΝΕΣΤΗΜΕΝΟΣ ποιμένας που έχει τη δύναμη και την εξουσία να οδηγήσει το ποίμνιό Του στον ουρανό.
«Και ο Θεός της ειρήνης, που ανέβασε από τους νεκρούς τον μεγάλο ποιμένα των προβάτων… είθε να σας κάνει τέλειους σε κάθε αγαθό έργο, για να εκτελείτε το θέλημά του, ενεργώντας μέσα σας το ευάρεστο μπροστά του, διαμέσου του Ιησού Χριστού στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν» (Εβραίους 13:20, Α’ Πέτρου 5:4).