«…γιατί στέκεστε κοιτάζοντας στον ουρανό;» (Πράξεις 1:11)

Διαβάζουμε στη Γραφή ότι ο Ιησούς Χριστός μετά την ανάστασή Του, φανέρωσε τον εαυτό του ζωντανό με πολλά τεκμήρια στους αποστόλους, καθώς εμφανιζόταν σ’ αυτούς για 40 ημέρες, λέγοντάς τους τα σχετικά με τη βασιλεία του Θεού. Την τελευταία ημέρα της παρουσίας Του, αφού τους έδωσε κάποιες τελικές πληροφορίες για την έλευση του Αγίου Πνεύματος, «…ενώ αυτοί τον έβλεπαν, αναλήφθηκε και από κάτω του μια νεφέλη τον πήρε από τα μάτια τους» (Πράξεις 1:9). Η ανάληψη του Χριστού είναι πολύ σημαντικό γεγονός επειδή μέσω αυτής…

Απαντήθηκε η προσευχή του Χριστού

Ο Ιησούς άφησε όλο το μεγαλείο του Ουρανού για να ζήσει σαν ένας ταπεινός άνθρωπος πάνω στη γη καθώς διαβάζουμε, «ο οποίος ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού… κένωσε τον εαυτό του, παίρνοντας μορφή δούλου …» (βλ. Φιλιππησίους 2:6-8, Β’ Κορινθίους 8:9). Διαβάζουμε επίσης την προσευχή του Χριστού, «Και, τώρα, εσύ Πατέρα, δόξασέ με κοντά σου, με τη δόξα που είχα κοντά σε σένα, πριν γίνει ο κόσμος» (Ιωάννης 17:5). Με την ανάληψή Του ο Κύριος επέστρεψε στην υπέρλαμπρη δόξα Του.

Ολοκληρώθηκε το «μυστήριο της ευσέβειας»

Διαβάζουμε στο Λόγο του Θεού, «…το μυστήριο της ευσέβειας είναι μεγάλο ο Θεός φανερώθηκε με σάρκα, δικαιώθηκε με Πνεύμα, φάνηκε σε αγγέλους, κηρύχθηκε στα έθνη, έγινε αποδεκτός με πίστη στον κόσμο, αναλήφθηκε με δόξα» (Α’ Τιμόθεο 3:16). Χωρίς την ανάληψη του Ιησού, το σχέδιο της ενσάρκωσης του Θεού, της σταύρωσης και της ανάστασής του Υιού Του, θα ήταν ημιτελές. Όλα όμως επιστεγάζονται και ολοκληρώνονται με το γεγονός ότι ο Κύριος, «αναλήφθηκε με δόξα».

Ο Χριστός παρέλαβε τη βασιλεία του

Διαβάζουμε στον προφήτη Δανιήλ ο οποίος προφήτευσε την ανάληψη του Ιησού στον Πατέρα (Παλαιός των ημερών) και την ανάληψη της εξουσίας και βασιλείας: «Και είδα σε οράματα της νύχτας, και ξάφνου, ένας σαν Υιός ανθρώπου ερχόταν μαζί με τα σύννεφα του ουρανού, και έφτασε μέχρι τον Παλαιό των ημερών, και τον έφεραν μέσα, μπροστά του. Και του δόθηκε η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, για να τον λατρεύουν όλοι οι λαοί, τα έθνη, και οι γλώσσες…» (Δανιήλ 7:13-14, Πράξεις 2:30-33).

Ο Χριστός έκανε την εξιλέωση

Με την ανάληψή Του ο Ιησούς Χριστός εισήλθε στα πραγματικά Άγια (των Αγίων) του ουρανού για να προσφέρει το ίδιο Του το αίμα στον Θεό. Διαβάζουμε, «πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος διαμέσου του αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα…» (Εβραίους 9:14). Έχοντας ο Χριστός ολοκληρώσει το αρχιερατικό Του αυτό έργο, κάθισε στα δεξιά του Πατέρα: «…αφού διαμέσου του εαυτού του έκανε καθαρισμό των αμαρτιών μας, κάθησε στα δεξιά της μεγαλοσύνης στα υψηλά» (Εβραίους 1:3).

Ξεκίνησε η προετοιμασία τόπου για τους πιστούς στον ουρανό

Ο Κύριος είπε, «Στο σπίτι του Πατέρα μου υπάρχουν πολλά οικήματα ειδάλλως, θα σας έλεγα· πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο· και αφού πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι πάλι, και θα σας παραλάβω κοντά σε μένα, για να είστε κι εσείς, όπου είμαι εγώ (Ιωάννης 14:2-3).

Εκπληρώθηκε η προϋπόθεση για την αποστολή του Αγίου Πνεύματος

Ο Χριστός είπε στους μαθητές Του, «…σας συμφέρει να αναχωρήσω εγώ επειδή, αν δεν αναχωρήσω, ο Παράκλητος δεν θα ´ρθει σε σας αλλά, αφού αναχωρήσω, θα τον στείλω σε σας» (Ιωάννης 16:7). Η υπόσχεση για την αποστολή του «άλλου Παράκλητου» που έδωσε ο Χριστός (Ιωάννης 14:16), εκπληρώθηκε με δύναμη την ημέρα της Πεντηκοστής (βλ. Πράξεις 2).

Θα επακολουθήσει η επιστροφή Του

Διαβάζουμε, «… Άνδρες Γαλιλαίοι, γιατί στέκεστε κοιτάζοντας στον ουρανό; Αυτός ο Ιησούς, που αναλήφθηκε από σας στον ουρανό, θα ´ρθει έτσι, με τον ίδιο τρόπο που τον είδατε να πορεύεται στον ουρανό» (Πράξεις 1:11). Αλλά και ο Χριστός είπε, «αφού φύγω… έρχομαι πάλι…» (Ιωάννης 14:3).

Προεικονίζεται η αρπαγή των πιστών προς συνάντησή Του

Το γεγονός της ανάληψης του Χριστού είναι και μια προεικόνιση της αρπαγής των πιστών Του. Διαβάζουμε, «δεδομένου ότι, ο ίδιος ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, κι αυτοί που πέθαναν εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτα· έπειτα, εμείς που ζούμε, όσοι απομένουμε, θα αρπαχτούμε μαζί τους, ταυτόχρονα, με σύννεφα σε συνάντηση του Κυρίου στον αέρα…» (Α’ Θεσσαλονικείς 4:16-17).