«Και δέστε, εγώ στέλνω την υπόσχεση του Πατέρα μου επάνω σας κι εσείς καθήστε στην πόλη, την Ιερουσαλήμ, μέχρις ότου ντυθείτε δύναμη από ψηλά» (Λουκάς 24:49)
Κατά τη διάρκεια της επίγειας παρουσίας Του ο Ιησούς Χριστός έκανε πολλά θαύματα και σπουδαία κηρύγματα και σε όλα αυτά ήταν παρόντες καλά και συμμέτοχοι οι μαθητές Του. Παρόλα αυτά όταν ήρθε η ώρα να οδηγηθεί στο σταυρό ο Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές του ότι είναι προς το συμφέρον τους να αναχωρήσει εκείνος («…σας συμφέρει να αναχωρήσω εγώ…» (Ιωάννης 16:7α)). Ποιο γεγονός όμως θα ήταν πιο ωφέλιμο για τους μαθητές του Χριστού από το να παραμείνει ο Κύριος τους μαζί τους με φυσική παρουσία επάνω στη γη; Ο Ίδιος ο Κύριος τους έδωσε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, αποκαλύπτοντας «εκείνον» που θα είχαν ακόμη περισσότερη ανάγκη για να μπορέσουν να εκπληρωθούν τα σχέδια του Θεού στη ζωή τους από τότε και μετά: «…επειδή, αν δεν αναχωρήσω, ο Παράκλητος δεν θα ‘ρθει σε σας αλλά, αφού αναχωρήσω, θα τον στείλω σε σας».
Οι μαθητές του Χριστού αλλά και όλοι οι πιστοί είχαν και έχουν ανάγκη Τον Παράκλητο, το Πνεύμα επειδή…
Μέσα στο Άγιο Πνεύμα γίνεται η βάπτιση του πιστού που υποσχέθηκε ο Ιησούς: Η βάπτιση στο Άγιο Πνεύμα ως εκπλήρωση της επαγγελίας του αψευδούς Θεού (Ιωήλ 2:28-29) αλλά και της υπόσχεσης του Χριστού (Ιωάννης 16:7, Πράξεις 1:5) είναι μια ξεχωριστή εμπειρία που Χριστιανός μπορεί και πρέπει να απολαύσει για να ζει στην πληρότητα της Χριστιανικής ζωής αλλά και της δύναμης στην υπηρεσία του Κυρίου του (Πράξεις 1:8).
Το Άγιο Πνεύμα δίνει τη δύναμη στους πιστούς για τη μαρτυρία του Χριστού. Ο Κύριος είπε, «θα πάρετε δύναμη, όταν έρθει επάνω σας το Άγιο Πνεύμα και θα είστε μάρτυρες για μένα… μέχρι το τελευταίο άκρο της γης» (Πράξεις 1:8).
Το Άγιο Πνεύμα δίνει τα Πνευματικά χαρίσματα στους πιστούς. Το Άγιο Πνεύμα έχει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή και το έργο της εκκλησίας καθώς σύμφωνα με τη θέλησή Του διανέμει τα Πνευματικά χαρίσματα: «Υπάρχουν διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως είναι το ίδιο… και όλα αυτά τα ενεργεί το ένα και το ίδιο Πνεύμα, που διανέμει, ξεχωριστά σε κάθε έναν, όπως αυτό θέλει» (Α’ Κορινθίους 12:4, 11).
Το Άγιο Πνεύμα χαρίζει την Πνευματική καρποφορία που ευαρεστείται ο Θεός. Το αποτέλεσμα της γνήσιας Χριστιανικής ζωής με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος είναι η πλούσια καρποφορία στις πολύτιμες Πνευματικές αρετές όπως Διαβάζουμε, «Ο καρπός, όμως, του Πνεύματος είναι: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια» (Γαλάτες 5:22).
Από το Άγιο Πνεύμα προέρχεται η νέα, Πνευματική ζωή. Το Άγιο Πνεύμα βοηθάει τον αμαρτωλό να αναλογιστεί το χώρισμα και την αποξένωσή του από το Θεό και την ανάγκη του για μετάνοια και επιστροφή σε Αυτόν: «όταν έρθει εκείνος [Παράκλητος], θα ελέγξει τον κόσμο για αμαρτία, και για δικαιοσύνη, και για κρίση…» (βλ. Ιωάννης 16:7-11). Όταν ο άνθρωπος εκζητήσει τη σωτήρια χάρη του Χριστού, το Άγιο Πνεύμα παίζει καίριο ρόλο στην άνωθεν (ανα)γέννησή του του: «Αποκρίθηκε ο Ιησούς: Σε διαβεβαιώνω απόλυτα, αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει μέσα στη βασιλεία του Θεού» (βλ. Ιωάννης 3:5-8, Τίτο 3:4-6).
Το Άγιο Πνεύμα δίνει τη δύναμη στο Χριστιανό να ζήσει τη νέα ζωή του. Η ανακαίνιση του νου αλλά και ο συνολικός μετασχηματισμός του ανθρώπου (οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις του) μπορεί να γίνει μόνο με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος καθώς διαβάζουμε, «…εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το Πνεύμα, [φρονούν] αυτά που ζητάει το Πνεύμα» (Ρωμαίους 8:5, βλ. κ. Ρωμαίους 12:2).
Το Άγιο Πνεύμα καθοδηγεί με ασφάλεια τον πιστό στο περπάτημά του. Ο άνθρωπος δεν μπορεί από μόνος του βρει τον δρόμο για τον ουρανό ούτε και να τον περπατήσει χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Το Άγιο Πνεύμα όχι μόνο διδάσκει στον Χριστιανό την αλήθεια του Θεού αλλά και τον βοηθάει πρακτικά να εφαρμόσει την αλήθεια αυτή στη καθημερινή του ζωή. Ο απ. Παύλος γράφει, «…Περπατάτε σύμφωνα με το Πνεύμα» και «…ας περπατάμε…σύμφωνα με το Πνεύμα» (Γαλάτες 5:16, 25β).
Το Άγιο Πνεύμα συμπαραστέκεται στις αδυναμίες και τις ανάγκες των πιστών. Όπως διαβάζουμε, «Παρόμοια, όμως, και το Πνεύμα συμβοηθάει στις ασθένειές μας… ικετεύει για χάρη μας με στεναγμούς αλάλητους…» (βλ. Ρωμαίους 8:26-27).
