«για να γνωρίσω αυτόν, και τη δύναμη της ανάστασής του» (Φιλιππησίους 3:10)

Η δύναμη για να μπορέσει να βγει κάποιος από τον ίδιο του τον τάφο είναι σίγουρα μια πρωτόγνωρη και ανυπολόγιστης ισχύος δύναμη και είναι αυτή ακριβώς η δύναμη που είναι διαθέσιμη στον Χριστιανό τόσο σε όρους αιωνιότητας όσο και σε όρους καθημερινότητας δια του Αναστημένου Κύριου Ιησού Χριστού: «να γνωρίσετε …ποιο είναι το υπερβολικό μέγεθος της δύναμής του σε μας που πιστεύουμε, σύμφωνα με την ενέργεια της κυρίαρχης εξουσίας της δύναμής του την οποία ενέργησε στον Χριστό, καθώς τον ανέστησε από τους νεκρούς…» (βλ. Εφεσίους 1:18-20). Ο απ. Παύλος παραδέχεται την ασύγκριτη υπεροχή της γνωριμίας του Χριστού και της δύναμης της ανάστασής Του έναντι όλων των επίγειων πλεονεκτημάτων (Φιλιππησίους 3:4-6) και καταλήγει, «όμως, εκείνα που ήσαν σε μένα κέρδη, αυτά τα θεώρησα ζημία για τον Χριστό. Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό… για να γνωρίσω αυτόν, και τη δύναμη της ανάστασής του…» (βλ. Φιλιππησίους 3:7-8, 10).

Η δύναμη της ανάστασης του Χριστού είναι για τον άνθρωπο…

Δύναμη αλλαγής

Υπάρχουν καταστάσεις, συνήθειες και πρακτικές στη ζωή του ανθρώπου που θέλει να αλλάξει αλλά είτε δεν μπορεί είτε δεν το τολμάει καν επειδή γνωρίζει την αδυναμία του και είναι βέβαιος για την αποτυχία του. Κατά συνέπεια ζει ως αιχμάλωτος του ίδιου του εαυτού του. Ο απ. Παύλος γράφει, «βλέπω μέσα στα μέλη μου έναν άλλο νόμο, που αντιμάχεται στον νόμο του νου μου, και με αιχμαλωτίζει στον νόμο της αμαρτίας, που είναι μέσα στα μέλη μου» (Ρωμαίους 7:23). Υπάρχει όμως πραγματικά δυνατότητα για αλλαγή που προσφέρει ο Χριστός με τη δύναμη της ανάστασής Του: «Ο Θεός, πρώτα σε σας, αφού ανέστησε τον Υιό του, τον Ιησού, τον έστειλε για να σας ευλογεί, όταν κάθε ένας επιστρέφετε από τις πονηρίες σας» (Πράξεις 3:26, Ρωμαίους 7:24-25).

Δύναμη νίκης

Η δύναμη της ανάστασης του Χριστού είναι η εγγύηση για την τελική και ολοκληρωτική νίκη κατά του θανάτου. Διαβάζουμε, «Όταν τούτο το φθαρτό ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος, που είναι γραμμένος: Καταβροχθίστηκε ο θάνατος με νίκη… χάρη στον Θεό, ο οποίος μάς δίνει τη νίκη διαμέσου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού» (Α’ Κορινθίους 15:54-57) και, «Επειδή, όπως ο Πατέρας ανασταίνει τους νεκρούς και τους ζωοποιεί, έτσι και ο Υιός όποιους θέλει ζωοποιεί» (Ιωάννης 5:21).

Δύναμη ελπίδας

Ζώντας σε ένα (εκ πρώτης όψεως) απρόσωπο και μηχανιστικό σύμπαν ο άνθρωπος βυθίζεται όλο και περισσότερο στη μοναξιά και στην απελπισία μη βρίσκοντας νόημα στη ζωή του: «…εκείνο τον καιρό, ήσασταν χωρίς Χριστό… μη έχοντας ελπίδα… χωρίς Θεό…» (Εφεσίους 2:12). Ο απ. Ιωάννης όμως λίγο πριν το τέλος της ζωής του, διατυπώνει την ζωντανή και βέβαιη ελπίδα, «Αγαπητοί, τώρα είμαστε παιδιά του Θεού κι ακόμα δεν φανερώθηκε τι πρόκειται να είμαστε. Γνωρίζουμε, όμως, ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όμοιοι μ’ αυτόν επειδή θα τον δούμε καθώς είναι (Α’ Ιωάννη 3:2). Στην ανάσταση του Χριστού μόνο μπορεί να βρει κανείς την ελπίδα για να προχωρήσει με θάρρος μέχρι το τέλος της ζωής του.

Δύναμη σωτηρίας

Η αμαρτία οδήγησε το ανθρώπινο γένος από αρκετά νωρίς στην ολική φθορά και την απόγνωση: «Όλοι, πραγματικά, γίναμε σαν ένα ακάθαρτο πράγμα, και όλη η δικαιοσύνη μας είναι σαν ένα ρυπαρό ιμάτιο γι’ αυτό, όλοι πέσαμε σαν το φύλλο, και οι ανομίες μας μας άρπαξαν όπως ο άνεμος» (Ησαΐας 64:6, Ρωμαίους 3:23). Σε άλλο σημείο όμως διαβάζουμε την θριαμβευτική διακήρυξη, «Γι’ αυτό, αν κάποιος είναι εν Χριστώ, είναι καινούργιο κτίσμα τα αρχαία πέρασαν, να, τα πάντα έγιναν καινούργια» (Β’ Κορινθίους 5:17). Πώς όμως έγιναν και γίνονται όλα καινούργια; Με ποια δύναμη; Στο Λόγο του Θεού βρίσκουμε την απάντηση, «Ή αγνοείτε ότι, όσοι βαπτιστήκαμε στον Ιησού Χριστό, βαπτιστήκαμε στον θάνατό του; Συνταφήκαμε, λοιπόν, μαζί του διαμέσου του βαπτίσματος στον θάνατο, ώστε, καθώς ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς με τη δόξα του Πατέρα, έτσι κι εμείς να περπατήσουμε σε μια νέα ζωή. Επειδή, αν έχουμε γίνει σύμφυτοι μαζί του ως προς την ομοιότητα του θανάτου του, κατά συνέπεια θα είμαστε και ως προς την ομοιότητα της ανάστασης» (Ρωμαίους 6:3-5, Κολοσσαείς 2:12).