Συντάκτης: Εαεπ Βούλας

Τι ζητάει ο Κύριος από σένα; (Μέρος Α´)

Μελετώντας την Αγία Γραφή συναντάμε στην Παλαιά Διαθήκη μια από τα τις πιο περιεκτικές και επεξηγηματικές περικοπές για το θέλημα του Θεού για το λαό Του. Ο προφήτης Μιχαίας αναρωτιέται για λογαριασμό του λαού, «Με τι θα ‘ρθω μπροστά στον Κύριο, να προσκυνήσω μπροστά στον ύψιστο Θεό; Θα ‘ρθω μπροστά του με ολοκαυτώματα, με χρονιάρικα μοσχάρια; Θα ευαρεστηθεί ο Κύριος σε χιλιάδες κριάρια ή σε μυριάδες από ποτάμια λαδιού; Θα δώσω τον πρωτότοκό μου για την παράβασή μου, τον καρπό της κοιλιάς μου για την αμαρτία της ψυχής μου;» (Μιχαίας 6:6-7).

Μακάριος ο άνθρωπος που υπομένει

Ανάμεσα στις σημαντικότερες αρετές της πνευματικής οικοδομής του Χριστιανού που καλείται να επιμεληθεί είναι και η δυνατότητά του να υπομένει στις καταστάσεις που συναντά και να υποφέρει τις δυσκολίες για χάρη του θελήματος του Κυρίου του, Ιησού Χριστού (Κολοσσαείς 3:13, Εφεσίους 4:2, Α’ Κορινθίους 9:12, Εβραίους 10:36 κ.α.

Πάντοτε να χαίρεστε (Μέρος Γ´)

Είδαμε από τη Γραφή στα προηγούμενα μέρη (Α´ και Β´) ότι η χαρά έχει ευεργετικά αποτελέσματα στο σώμα την ψυχή και το Πνεύμα του ανθρώπου και παράλληλα έχει σημαντικό ρόλο στην οικοδομή του σώματος των πιστών που είναι η εκκλησία.

Πάντοτε να χαίρεστε (Μέρος Β´)

Η χαρά αποτελεί σταθερή επιδίωξη του ανθρώπου και η πραγματικότητα είναι ότι είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα, ακόμη και τα μεγαλύτερα λάθη, προκειμένου να τη ζει κάθε στιγμή στη ζωή του.

Πάντοτε να χαίρεστε

Το θέλημα του Θεού για τους Χριστιανούς μέσα στη Γραφή, διατυπώνεται ξεκάθαρα σε πολλά σημεία (βλ. Α’ Θεσσαλονικείς 4:3, 5:16-18, Α’ Πέτρου 2:15, κ.α.). Εξέχουσα θέση στο θέλημα του Θεού κατέχει η επιθυμία/ οδηγία/ προτροπή Του προς τον Χριστιανό να χαίρεται πάντοτε.

Η προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος

«Και τους έδωσες το αγαθό σου πνεύμα, για να τους συνετίζει…» (Νεεμίας 9:20)

Το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο  πρόσωπο της Θεότητας, είναι ένα από τα νευραλγικότερα και κρισιμότερα ζητήματα της Χριστιανικής πίστης (αν όχι το κρισιμότερο).

Η ανάσταση της ειρήνης

«Μη τρομάζετε· τον Ιησού ζητάτε, τον Ναζαρηνό, τον σταυρωμένο· αναστήθηκε, δεν είναι εδώ…» (Μάρκος 16:6)

Διαβάζοντας τα γεγονότα την πρώτη Κυριακή του Πάσχα, βλέπουμε τους μαθητές και ακόλουθους του Κυρίου να βρίσκονται σε φόβο και ταραχή. Τα πρώτα λόγια του απεσταλμένου αγγέλου ήταν «Μη τρομάζετε».

Το κήρυγμα του σταυρού

«…τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου» (Ψαλμοί 22:16)

Ο σταυρός για τον Χριστιανισμό αποτελεί αναμφισβήτητα το κυρίαρχο σύμβολο επειδή ο αρχηγός και τελειωτής της Χριστιανικής πίστης Ιησούς Χριστός πέθανε μαρτυρικά σε έναν σταυρό αλλά και επειδή η έννοια της σταύρωσης του παλαιού (φυσικού) ανθρώπου είναι θεμελιώδης στην Χριστιανική διδασκαλία και καθημερινή Πνευματική ζωή του ίδιου του Χριστιανού. 

Τα μηνύματα του ευαγγελίου

«Και πρώτα, πρέπει να κηρυχθεί το ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη…» (Μάρκος 13:10)

Διαβάζοντας κανείς την Αγία Γραφή συνειδητοποιεί ότι το «ευαγγέλιο» δεν είναι απλά μια καλή αγγελία από τον ουρανό αλλά το σύνολο των οριστικών απαντήσεων και λύσεων όλων των ζωτικών και άλυτων προβλημάτων του ανθρώπου. Βλέπουμε μέσα στο Λόγο του Θεού να χρησιμοποιούνται διάφοροι προσδιορισμοί για το (ένα) ευαγγέλιο, υποδηλώνοντας το πολλαπλό μήνυμα που κομίζει:

Η ένδοξη εκκλησία

«Όλη η δόξα της θυγατέρας του βασιλιά είναι από μέσα…» (Ψαλμοί 45:13)

Ο Θεός είναι εκείνος στον οποίο ανήκουν τα πάντα και τα έχτισε δια του Λόγου Του (βλ. Εφεσίους 3:9, Γένεση 2:3, Αποκάλυψη 10:6). Κατά μία έννοια όμως, υπάρχει «κάτι» που ο Θεός χρειάστηκε να πληρώσει (και μάλιστα πολύ ακριβά) για να το αποκτήσει: Την εκκλησία. Είναι αυτονόητο ότι η μόνη εκκλησία που αρμόζει και αξίζει σε έναν ένδοξο Θεό είναι μια «ένδοξη εκκλησία».