«…Άρα, λοιπόν, ας μη κοιμόμαστε, όπως και οι υπόλοιποι» (Α’ Θεσσαλονικείς 5:6)

Η απάθεια, ο λήθαργος, η αδράνεια και η αδιαφορία είναι προβλήματα που συχνά πλήττουν τους ανθρώπους του Θεού και η Χριστιανική ζωή μπορεί να μετατραπεί σε μια μηχανιστική διαδικασία εκτέλεσης θρησκευτικών καθηκόντων που στερείται τα οφέλη της ζωτικής σχέσης με τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης, Ιησού Χριστό. Ως αποτέλεσμα, είναι δυνατόν ένας πιστός ή μια εκκλησία να διανύει περιόδους με ελάχιστο ζήλο και σχεδόν μηδενική Πνευματική πρόοδο. Τα προβλήματα αυτά δεν ήταν ασυνήθιστα στις εκκλησίες της εποχής που γράφτηκε η Καινή Διαθήκη. Για παράδειγμα, στην εκκλησία της Εφέσου είχαν εγκαταλείψει την πρώτη αγάπη τους (Αποκάλυψη 2:4) ενώ η εκκλησία της Λαοδικείας είχε γίνει «χλιαρή» (Αποκάλυψη 3:15-16).

Ο απ. Παύλος θεώρησε αναγκαίο να προτρέψει τους αδελφούς στην εκκλησία της Ρώμης να εγερθούν από τον ύπνο καθώς διαβάζουμε, «Και, μάλιστα, γνωρίζοντας τον καιρό ότι είναι ήδη ώρα να εγερθούμε από τον ύπνο επειδή, η σωτηρία βρίσκεται σε μας πλησιέστερα, παρά όταν πιστέψαμε. Η νύχτα προχώρησε, η δε ημέρα πλησίασε» (Ρωμαίους 13:11-12).

Βλέπουμε από τη Γραφή μερικούς από τους σημαντικότερους λόγους που πρέπει ένας απαθής προς τα αιώνια ζητήματα πιστός ή μια εκκλησία να εγερθεί από τον ύπνο σήμερα:

1. Επειδή γνωρίζουμε τον καιρό

Διαβάζουμε από στην επιστολή του Ιακώβου ότι ο χρόνος από τη «φύση» του είναι σύντομος, φευγαλέος και αβέβαιος: «οι οποίοι δεν ξέρετε το τι θα συμβεί αύριο επειδή, ποια είναι η ζωή σας; Είναι, πραγματικά, ατμός που φαίνεται για λίγο, και έπειτα εξαφανίζεται» (Ιακώβου 4:14). Παράλληλα διαβάζουμε στη Γραφή ποιος είναι ο καιρός που διανύουμε: «να, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, να, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας» (Β’ Κορινθίους 6:2. Βλ. κ. Ματθαίος 16:40-41).

2. Επειδή η σωτηρία βρίσκεται σε μας πλησιέστερα

Η εκπλήρωση της σωτηρίας των πιστών είναι πιο κοντά (αρχ. «εγγύτερον») από όταν πρωτο-πίστεψαν. Η σωτηρία είναι πλησιέστερη τόσο σε όρους αντίληψης χρονικού προσδιορισμού με βάση τα σημεία που είχε δώσει ο Κύριος όσο και σε όρους κατανόησης του ρόλου και της σημασίας της. Αφ’ ενός η έλευση του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι πιο κοντά. Παράλληλα και η ώρα της προσωπικής κλήσης και αναχώρησης κάθε πιστού (Εβραίους 9:27) για τον Κύριο είναι επίσης πιο κοντά (στην περίπτωση που αυτό συμβεί πριν την αρπαγή στις νεφέλες και συνάντηση του Κυρίου στον αέρα (Α’ Θεσσαλονικείς 4:17)). Αφ’ ετέρου η κατανόηση της φύσης και της αξίας της σωτηρίας, είναι επίσης πιο ξεκάθαρη καθώς αυξάνεται ο Χριστιανός στην χάρη και τη γνώση του Κυρίου Ιησού Χριστού (Β’ Πέτρου 3:18).

3. Επειδή η νύχτα προχώρησε

Όπως διαβάζουμε και στην πρώτη επιστολή του απ. Ιωάννη, η «νύχτα» (που παραπέμπει στο ηθικό και πνευματικό σκοτάδι αυτού του κόσμου) έχει προχωρήσει αρκετά και φτάνει στο τέλος της: «Πάλι καινούργια εντολή γράφω σε σας, αυτό που είναι αληθινό σ’ αυτόν και σε σας επειδή, το σκοτάδι παρέρχεται…» (Α’ Ιωάννη 2:8). Ο απ. Παύλος επίσης γράφει σχετικά, «και εκείνοι που μεταχειρίζονται τούτο τον κόσμο, [να είναι] σαν να μη τον μεταχειρίζονται καθόλου επειδή, το σχήμα τούτου του κόσμου παρέρχεται» (Α’ Κορινθίους 7:31). Αυτός ο κόσμος και ο χρόνος όπως τον έχουμε γνωρίσει, δεν θα συνεχίσει να υπάρχει για πολύ ακόμη επειδή η νύχτα προχώρησε (αρχ. «προέκοψεν») και τώρα είναι σημαντικά μικρότερη.

4. Επειδή η ημέρα πλησίασε

Η ημέρα της οριστικής και απόλυτης ευλογίας ετοιμάζεται να ξημερώσει υπέρλαμπρη στα αιώνια μονοπάτια των λυτρωμένων παιδιών του Θεού καθώς γράφει και ο απ. Ιωάννης, «το αληθινό φως ήδη φέγγει» (Α’ Ιωάννη 2:8γ). Επί πλέον ο απ. Πέτρος γράφει ότι έως την εκπλήρωση του σχεδίου του Θεού και την λάμψη του φωσφόρου σωτήρα Ιησού Χριστού στην πλήρη Του ισχύ, ο Λόγος του Θεού πρέπει να είναι οδηγός ως λυχνάρι στο σκοτάδι (Β’ Πέτρου 1:19). Οι καιροί του σκοταδιού και της αγνοίας δίνουν όλο και περισσότερο τη θέση τους στο φως της γνώσης του ευαγγελίου της χάριτος και σωτηρίας δια του αναστημένου Κυρίου Ιησού Χριστού: «Παραβλέποντας, λοιπόν, ο Θεός τους καιρούς της άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τους ανθρώπους, οπουδήποτε και αν είναι, να μετανοούν» (Πράξεις 17:30-31. Βλ. κ. Α’ Θεσσαλονικείς 5:5-8).

Σε επόμενο μέρος της μελέτης θα δούμε μέσα από τη Γραφή κάποιες χαρακτηριστικές ενέργειες και αποφάσεις που πρέπει να επακολουθούν της έγερσης από τον ύπνο.