«Επειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου του θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του (Ρωμαίους 5:10)

Αποτελεί θλιβερή πραγματικότητα ότι ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι διαλυμένες σχέσεις είναι συνηθισμένες: φίλοι χωρίζουν, οικογένειες διαλύονται, συμμαχίες γκρεμίζονται, έθνη οδηγούνται σε πολέμους. Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη αποξένωση από τον χωρισμό μεταξύ του ανθρώπου και Θεού. Αυτήν ακριβώς την κατάσταση επισημαίνει ο Λόγος του Θεού και την ονομάζει «απαλλοτρίωση». Ο απ. Παύλος γράφει, «Κι εσάς, που ήσασταν κάποτε απαλλοτριωμένοι, και εχθροί [του Θεού] στη διάνοια με τα πονηρά έργα…» (Κολοσσαείς 1:21). Μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού δεν μεσολαβεί απλά μια απόσταση. Η ανθρωπότητα δεν είναι απλώς απομακρυσμένη από τον Θεό, αλλά εχθρική:

«εχθροί στη διάνοια» (εχθρική εσωτερική διάθεση, σκέψεις, κοσμοθεωρίες και επιθυμίες που αντιτίθενται στην αλήθεια του Θεού (βλ. Ρωμαίους 8:7, 1:28, Εφεσίους 4:18-19)).

«με τα πονηρά έργα» (εξωτερικές ενέργειες εσκεμμένης ανυπακοής και επιλογές τρόπου ζωής που είναι αντίθετες με την αγιότητα του Θεού (βλ. Ησαΐας 59:2, Παροιμίες 15:29)).

Η ίδια η χρήση της λέξης «απαλλοτριωμένους» υποδηλώνει μια βαθιά αποξένωση, μια ρήξη στην αρχική σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Διαβάζουμε και σε άλλο σημείο, «εκείνο τον καιρό, ήσασταν χωρίς Χριστό, απαλλοτριωμένοι από την πολιτεία του Ισραήλ, και ξένοι από τις διαθήκες της υπόσχεσης, μη έχοντας ελπίδα, και ήσασταν στον κόσμο χωρίς Θεό» (Εφεσίους 2:12).

Η αποξένωση του ανθρώπου από το Θεό δεν είναι πάντα ορατή. Ο Λόγος του Θεού λέει ότι πολλοί άνθρωποι ζουν μια «θρησκευτική ζωή» αλλά παραμένουν ξένοι στον Θεό: «…Πολλοί θα μου πουν κατά την ημέρα εκείνη: Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου, και στο όνομά σου εκβάλαμε δαιμόνια, και στο όνομά σου κάναμε πολλά θαύματα; Και, τότε, θα ομολογήσω σ’ αυτούς, ότι: Ποτέ δεν σας γνώρισα φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία» (Ματθαίος 7:21-23, 25:12, Λουκάς 13:25, 27).

Βλέπουμε στη Γραφή ότι μερικές από τις κυριότερες αιτίες αποξένωσης του ανθρώπου από το Θεό είναι…

Η αμαρτία. Διαβάζουμε στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα: «…οι ανομίες σας έβαλαν χωρίσματα ανάμεσα σε σας και στον Θεό σας, και οι αμαρτίες σας έκρυψαν το πρόσωπό του από σας, για να μη ακούει» (Ησαΐας 59:1-2). Η αμαρτία δημιουργεί ένα φράγμα μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού επειδή ο Θεός είναι άγιος και δεν μπορεί να ανεχθεί την αμαρτία στην παρουσία Του. Διαβάζουμε, «Τα μάτια σου είναι καθαρότερα, από το να βλέπεις τα πονηρά, και δεν μπορείς να βλέπεις επάνω στην ανομία» (Αββακούμ 1:13, Ψαλμοί 5:4-5, 11:4-7, 34:15-16, 10:1-2).

Πνευματικός θάνατος. Διαβάζουμε στο Λόγο του Θεού, «Κι εσάς, που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών, σας ζωοποίησε» (Εφεσίους 2:1). Το εδάφιο αυτό περιγράφει την ανθρωπότητα ως «νεκρή λόγω παραπτωμάτων και αμαρτιών». Αυτό σημαίνει ότι, μακριά από τον Ιησού Χριστό, οι άνθρωποι είναι Πνευματικά νεκροί και δεν μπορούν να έχουν κοινωνία με τον Θεό.

Η επιρροές του Διαβόλου και του κόσμου. Διαβάζουμε, «Αν, όμως, τώρα είναι σκεπασμένο το ευαγγέλιό μας, είναι σκεπασμένο σ’ αυτούς που χάνονται στους οποίους, καθώς είναι άπιστοι, ο θεός τούτου του κόσμου τύφλωσε τον νου, για να μη λάμψει επάνω σ’ αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξας του Χριστού, που είναι εικόνα του Θεού» (Β’ Κορινθίους 4:3-4, 3:14, Α’ Βασιλέων 22:22). «Ο θεός αυτού του κόσμου», δηλαδή ο εχθρός της ψυχής του ανθρώπου, ο διάβολος, εργάζεται διαρκώς και εντατικά για να κρατήσει τους ανθρώπους αποξενωμένους από τον Θεό, οδηγώντας τους στην αμαρτία, την εξαπάτηση και την ανυπακοή. 

Ανθρώπινη ανυπακοή και (ψευδ)αίσθηση αυτάρκειας. Διαβάζουμε, «Επειδή, ενώ γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε τον ευχαρίστησαν αλλά, μέσα στους μάταιους συλλογισμούς τους, αναζήτησαν μάταια πράγματα, και σκοτίστηκε η ασύνετη καρδιά τους. Ενώ έλεγαν ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί. Και άλλαξαν τη δόξα του άφθαρτου Θεού σε ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου, και πουλιών και τετράποδων και ερπετών» (Ρωμαίους 1:21-23, 11:10). Οι άνθρωποι απορρίπτουν τον Θεό λατρεύοντας τη δημιουργία αντί για τον Δημιουργό, τον εαυτό τους αντί για το Δημιουργό τους, στρεφόμενοι πρακτικά στην ειδωλολατρία.

Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Στο επόμενο μέρος θα δούμε πώς ο ίδιος Θεός που προσβάλαμε και εχθρευόμαστε έκανε την πρώτη κίνηση για να μας συμφιλιώσει με τον εαυτό Του μέσω του Ιησού Χριστού.

Δημήτριος Μάστορης