«θα κτίσω την εκκλησία μου και πύλες άδη δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της»

(Ματθαίος 16:18)

Σε αντίθεση με την αντίληψη ότι η εκκλησία είναι ένα κτίριο, στο Λόγο του Θεού η εκκλησία συμβολίζεται με πολλές εικόνες και της αποδίδονται πολλές ιδιότητες που απορρέουν από το ρόλο της στο σχέδιο του Θεού. Βλέπουμε για παράδειγμα την εκκλησία να λειτουργεί…

1) Ως οικογένεια. Ο Θεός είναι ο ουράνιος Πατέρας μας. Διαβάζουμε, «Από τη δική του θέληση μας γέννησε διαμέσου του λόγου της αλήθειας…» (Ιακώβου 1:18). Ο απόστολος Παύλος έγραψε, «…λυγίζω τα γόνατά μου προς τον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, από τον οποίο κάθε πατριά [δηλ. γενιά, οικογένεια] στους ουρανούς κι επάνω στη γη ονομάζεται» (Εφεσίους 3:14). Τα μέλη της εκκλησίας κλήθηκαν να είναι κοινωνοί με τον Χριστό, με τον Πατέρα και μεταξύ τους (βλ. Α’ Κορινθίους 1:9, Α’ Ιωάννη 1:3-4).

2) Ως το σώμα του Χριστού. Ο απ. Παύλος κάνει τη σύγκριση μεταξύ ενός φυσικού σώματος και του Πνευματικού σώματος του Χριστού. Καθώς ένα φυσικό σώμα αποτελείται από πολλά μέλη, αλλά είναι ένα σώμα, έτσι και η εκκλησία, αποτελείται από πολλά μέλη, όμως όλα λειτουργούν αρμονικά μαζί για την πρόοδο και αύξηση όλου του σώματος: «Κι εσείς είστε σώμα του Χριστού, και μέλη κατά μέρος..» (Α’ Κορινθίους 12:18-27) Ο Θεός έδωσε τον Χριστό «ως κεφαλή πιο πάνω από όλους στην εκκλησία η οποία είναι το σώμα του» (Εφεσίους 1:22) για να είναι «πρωτεύων σε όλα» (Κολοσσαείς 1:18, βλ. κ. 1:24).

3) Ως νύμφη. Στη Γραφή η εκκλησία αναφέρεται ως η νύμφη και ο Χριστός ως ο Νυμφίος (Ματθαίος 25:1-10, Ιωάννης 3:29, Αποκάλυψη 19:7, 22:17). Ο απ. Παύλος έγραψε στην εκκλησία της Κορίνθου, «…σας αρραβώνιασα με έναν άνδρα, για να σας παραστήσω αγνή παρθένα στον Χριστό» (Β’ Κορινθίους 11:2). Στην επιστολή του προς Εφεσίους συνέκρινε τη σχέση ενός συζύγου και της συζύγου του με αυτήν του Χριστού και της εκκλησίας Του: «Οι άνδρες, αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη της» (Εφεσίους 5:25).

4) Ως ποίμνιο. Ο λαός του Θεού απεικονίζεται στη Γραφή ως τα πρόβατα της βοσκής Του (βλ. Ψαλμοί 74:1, 79:13, 95:7, 100:3, Ιερεμίας 23:1, Ιεζεκιήλ 34:31). Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ποιμένας των προβάτων και οι Χριστιανοί απεικονίζονται ως πρόβατα της ποίμνης Του (βλ. Ιωάννης 10:11-16). Η εκκλησία ακούει τη φωνή του ποιμένα και «…τα πρόβατα τον ακολουθούν, επειδή γνωρίζουν τη φωνή του» (Ιωάννης 10:4). Οι χριστιανοί είναι ως πρόβατα που περιπλανιόνταν αλλά, τώρα, επιστραφήκανε στον ποιμένα και επίσκοπο των ψυχών τους (Α’ Πέτρου 2:25, βλ. κ. 5:2,4).

5) Ως σπίτι και ναός. Η εκκλησία στη Γραφή απεικονίζεται σαν ένα πνευματικό σπίτι: «κι εσείς, σαν ζωντανές πέτρες, οικοδομείστε ως πνευματικός οίκος, άγιο ιεράτευμα, για να προσφέρετε πνευματικές θυσίες, ευπρόσδεκτες στον Θεό διαμέσου του Ιησού Χριστού» (Α’ Πέτρου 2:5) και, «…εποικοδομηθήκατε επάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών, που ακρογωνιαία πέτρα είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός στον οποίο κάθε οικοδομή, καθώς συναρμολογείται, αυξάνει σε έναν άγιο ναό εν Κυρίω» (Εφεσίους 2:20-21. Βλ. κ. Α’ Κορινθίους 3:16 ).

6) Ως στρατός. Στο Λόγο του Θεού καθίσταται ξεκάθαρο ότι τα πνευματικά είναι εξ ορισμού μια εμπόλεμη ζώνη και η εκκλησία είναι σε (πνευματικό) πόλεμο ενάντια στις δυνάμεις του κακού: «…επειδή, τα όπλα του πολέμου μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά με τον Θεό για καθαίρεση οχυρωμάτων» (Β’ Κορινθίους 10:3-4, βλ. κ. Εφεσίους 6:12) και στον Τιμόθεο παραγγέλλει, «Εσύ, λοιπόν, κακοπάθησε ως καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού» (Β’ Τιμόθεο 2:3). Ακόμη, ο απ. Παύλος γράφει, «…ενδυναμώνεστε στον Κύριο, και στην κυριαρχική εξουσία της δύναμής του. Ντυθείτε την πανοπλία του Θεού, για να μπορέσετε να σταθείτε ενάντια στις μεθοδείες του διαβόλου» (Εφεσίους 6:10-11)

7) Ως λυχνία. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης χρησιμοποιείται η λέξη λυχνία όταν γίνεται αναφορά στις επτά εκκλησίες της Ασίας: «…οι επτά λυχνίες, που είδες, είναι οι επτά εκκλησίες» (βλ. Αποκάλυψη 1:12-20, βλ. κ. 2:5). Ο Ιησούς είχε πει στους μαθητές του: «Εσείς είστε το φως του κόσμου…» (Ματθαίος 5:14-16). Ο απ. Παύλος έγραψε στους Φιλιππήσιους να γίνονται «…άμεμπτοι και ακέραιοι, παιδιά του Θεού, χωρίς ψεγάδι, μέσα σε μια γενεά στρεβλή και διεστραμμένη ανάμεσα στους οποίους λάμπετε σαν φωστήρες μέσα στον κόσμο, κρατώντας τον λόγο της ζωής…» (Φιλιππησίους 2:15-16. Βλ. κ. Α’ Τιμόθεο 3:15).