«Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή αυτός που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει. Και καθένας που ζει και πιστεύει σε μένα, δεν πρόκειται να πεθάνει στον αιώνα.
Το πιστεύεις αυτό;» (Ιωάννης 11:26)
Είναι πολλές οι βαρυσήμαντες διακηρύξεις που έκανε ο Ιησούς Χριστός για τον εαυτό Του «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής» (Ιωάννης 6:35), «Εγώ είμαι το φως του κόσμου» (Ιωάννης 8:12), «εγώ είμαι η θύρα των προβάτων» (Ιωάννης 10:7), «Εγώ είμαι ο ποιμένας ο καλός» (Ιωάννης 10:11), «Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή» (Ιωάννης 14:6), «Εγώ είμαι η άμπελος» (Ιωάννης 15:5), είναι μερικές από αυτές τις διακηρύξεις.
Θα μπορούσε όμως να πει κανείς ότι η σημαντικότερη από τις διακηρύξεις που έκανε ο Ιησούς είναι όταν είπε «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή» (Ιωάννης 11:25).
Αυτά τα λόγια είπε ο Χριστός στη συντετριμμένη Μάρθα την αδελφή του Λαζάρου ο οποίος ήταν νεκρός ήδη 4 ημέρες.
Ο θάνατος είναι αναμφισβήτητα ένα τραγικό γεγονός που κυριολεκτικά συντρίβει, και διαλύει με την απώλεια την οποία επιφέρει. Παρόλα αυτά ο θάνατος δεν είναι κάτι παράξενο ή απροσδόκητο για τα δεδομένα ανθρώπινου γένους το οποίο επέλεξε να ζήσει τη ζωή του σε ανυπακοή προς το Θεό ήδη από τις ημέρες της δημιουργίας του. Διαβάζουμε, «…επειδή, γη είσαι και σε γη θα επιστρέψεις» (Γένεση 3:19), «…είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση» (Εβραίους 9:27), «…διαμέσου ενός ανθρώπου η αμαρτία μπήκε μέσα στον κόσμο, και με την αμαρτία ο θάνατος, και με τον τρόπο αυτό ο θάνατος πέρασε μέσα σε όλους τούς ανθρώπους, για τον λόγο ότι όλοι αμάρτησαν» (Ρωμαίους 5:12, βλ. κ. Ρωμαίους 6:23). Επιπλέον ο Λόγος του Θεού επίσης λέει, «…δεν ξέρετε το τι θα συμβεί αύριο επειδή, ποια είναι η ζωή σας; Είναι, πραγματικά, ατμός που φαίνεται για λίγο, και έπειτα εξαφανίζεται» (Ιακώβου 4:14. Βλ. κ. Παροιμίες 27:1). Με αυτό ως δεδομένο, ο άνθρωπος πρέπει να ασχοληθεί επειγόντως και κατά προτεραιότητα με την αιώνια ζωή χωρίς καμία αναβολή (βλ. Λουκάς 12:16-20).
Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στη γη και με τη σταυρική θυσία και την ανάστασή Του πήρε πια ο ίδιος την εξουσία επάνω στον τάφο, τον Άδη και το θάνατο (βλ. Ιωάννης 17:1-2, 10:28, Ματθαίος 28:18 κ.α.). Ο Θεός είναι πάντοτε έτοιμος να σώσει κάθε άνθρωπο που θα τον επικαλεστεί: «επειδή, λέει: «Σε καιρό δεκτό σε εισάκουσα, και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα» να, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, να, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας» (Β’ Κορινθίους 6:2). Σε λίγο ο Χριστός θα ανάσταινε το Λάζαρο αλλά πρώτα θέλησε να αποκαλύψει αυτήν την καταπληκτική αιώνια αλήθεια, «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή αυτός που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει» (Ιωάννης 11:25). Αυτό σημαίνει ότι η Ζωή και η Ανάσταση δεν είναι «μόνο» κάτι που δίνει ο Χριστός αλλά είναι δυνάμεις και ιδιότητες που τις κατέχει ο ίδιος μέσα Του, στον εαυτό Του («Εγώ είμαι…»). Ο Χριστός έχει το δικαίωμα να λέει τα λόγια αυτά επειδή:
– Ανέστησε άλλους από τους νεκρούς. Έχουμε ως παραδείγματα τη δωδεκάχρονη κόρη του αρχισυνάγωγου Ιάειρου (βλ. Μάρκος 5:22-42), τον μονογενή γιο της χήρας από την πόλη Ναΐν (βλ. Λουκάς 7:11-15), και φυσικά το Λάζαρο (βλ. Ιωάννης 11:41).
– Υποσχέθηκε σε αυτούς που τον ακολουθούν ότι θα τους αναστήσει από τους νεκρούς (βλ. Α’ Κορινθίους 15:20-23, Α’ Θεσσαλονικείς 4:13-17).
– Ο ίδιος ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς (βλ. Ματθαίος 28 1-6, Ρωμαίους 6:4, Εβραίους 13:20).
Έχοντας την εξουσία αυτή ο Χριστός προσφέρει τη ζωή στους πιστούς όπως διαβάζουμε, «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου, και πιστεύει σ’ αυτόν που με απέστειλε, έχει αιώνια ζωή…» (Ιωάννης 5:24, βλ. κ. Ιωάννης 8:51) και «…η μαρτυρία είναι τούτη, ότι: Ο Θεός έδωσε σε μας αιώνια ζωή, κι αυτή η ζωή είναι μέσα στον Υιό του» (Α’ Ιωάννη 5:11).
Η μόνη προϋπόθεση για να μπορέσει κάποιος να απολαύσει την Ανάσταση και τη ζωή είναι η πίστη στο πρόσωπο και τους λόγους του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός έθεσε μία και μόνη ερώτηση στην Μάρθα, όπως ρωτάει και κάθε άνθρωπο που ακούει ή διαβάζει τα λόγια αυτά, «…Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή αυτός που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει…
