«Μείνετε ενωμένοι μαζί μου και εγώ ενωμένος μαζί σας…» (Ιωάννης 15:4)

Στο Λόγο του Θεού και ιδιαίτερα στα γραπτά του απ. Ιωάννη, η λέξη «μένω» συναντάται πολύ συχνά και υποδηλώνει τη σχέση που διατηρεί κάποιος με τον άλλο, με την έννοια ότι είναι ενωμένος με αυτόν και παραμένει μαζί του με αγάπη τρυφερότητα και αφοσίωση, με την καρδιά, το μυαλό και τη θέληση. Πώς όμως μπορεί ο άνθρωπος του Θεού να βεβαιώνεται ότι μένει σε μια τέτοιου είδους ενότητα με το Χριστό; Διαβάζουμε στο Λόγο του Θεού μερικά από τα στοιχεία του ανθρώπου που «μένει στο Χριστό»:

1. Αποχή από την αμαρτία

Ο απ. Ιωάννης γράφει στην Α´ επιστολή του, «Καθένας ο οποίος μένει σ’ αυτόν, δεν αμαρτάνει καθένας που αμαρτάνει δεν τον είδε ούτε τον γνώρισε» (Α’ Ιωάννη 3:6, 9, 5:18).

Είναι αλήθεια ότι όταν κάποιος Χριστιανός κάνει λάθος ή διαπράττει αμαρτία, υπάρχει μια στιγμιαία σύμφωνη γνώμη της θέλησης, αλλά είναι υπό την επήρεια του πάθους, του ενθουσιασμού, του πειρασμού ή της πρόκλησης και όχι ως αποτέλεσμα ενός εσκεμμένου σχεδίου ή σκοπού της ψυχής ή εξακολουθητικής ροπής της νέας φύσης του.

2. Τήρηση των εντολών του Θεού

Διαβάζουμε, «Και όποιος τηρεί τις εντολές του, μένει σε ενότητα μ’ αυτόν, κι αυτός σε ενότητα με εκείνον και από τούτο γνωρίζουμε ότι μένει μέσα μας, από το Πνεύμα που μας έδωσε» (Α’ Ιωάννη 3:24, 4:13, Ιωάννης 15:7-10, 14:21-23).

Αυτή είναι η πιο ισχυρή ένδειξη αγάπης για τον Ιησού. Η αγάπη για το Χριστό οδηγεί το Χριστιανό να κάνει όλο το θέλημά Του, να αγαπάει τους αδελφούς του, να αρνείται τον εαυτό του, να αναλαμβάνει το σταυρό του και να τον ακολουθεί με χαρά και ενθουσιασμό μέσα σε ένα περιβάλλον αντιξοότητας και εναντίωσης.

3. Πνευματική καρποφορία

Ο Ιησούς Χριστός είπε, «Εγώ είμαι η άμπελος, εσείς τα κλήματα εκείνος που μένει ενωμένος μαζί μου, και εγώ μαζί του, αυτός φέρνει πολύ καρπό επειδή, χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε» (Ιωάννης 15:5).

Η επικοινωνία της ζωής, της χάριτος, της αγιότητας και της δύναμης που προέρχονται από τη προσκόλληση στο Χριστό οδηγούν αναπόφευκτα σε μια γνήσια και πλούσια καρποφορία όλων εκείνων που ζουν, όχι χάρη στη δική τους δύναμη, αλλά με τη χάρη που λαμβάνουν συνεχώς από τον Χριστό.

4. Αγάπη προς αλλήλους

Διαβάζουμε, «Κανένας δεν είδε ποτέ τον Θεό. Αν, όμως, αγαπάμε ο ένας τον άλλον, ο Θεός μένει μέσα μας και η αγάπη του είναι μέσα μας ολοκληρωμένη. Από τούτο γνωρίζουμε ότι μένουμε σε ενότητα μ’ αυτόν κι αυτός σε ενότητα με μας, επειδή από το Πνεύμα του έδωσε σε μας (Α’ Ιωάννη 4:12-13, 20).

Μια από τις σαφέστερες ενδείξεις που μπορεί να έχει ο Χριστιανός ότι είναι σε ενότητα με το Χριστό είναι η αγάπη προς αλλήλους που προέρχεται από τις επιρροές του Αγίου Πνεύματος της επαγγελίας που δίνει ο ίδιος ο Κύριος.

5. Περπάτημα όπως του Χριστού

Γράφει ο απ. Ιωάννης, «Όποιος λέει ότι μένει σ’ αυτόν, οφείλει, όπως εκείνος περπάτησε, έτσι κι αυτός να περπατάει (Α’ Ιωάννη 2:6, βλ. κ. 2:4, 1:6-7, Ματθαίος 11:29, Ιωάννης 13:15, Α´ Κορινθίους 11:1, Εφεσίους 5:2, Α´ Πέτρου 1:21).

Αυτός που δηλώνει ότι μένει ενωμένος με το Χριστό, καλείται να αποδεικνύει την αλήθεια του ισχυρισμού του περπατώντας όπως περπάτησε ο Κύριος, ζώντας μια ζωή αφοσίωσης και υπακοής στον Θεό, αγάπης και ευεργεσίας στον πλησίον του.

6. Εξακολούθηση στη μαθητεία του Χριστού

Ο Ιησούς έλεγε στους Ιουδαίους, που είχαν πιστέψει σ’ αυτόν: «Αν εσείς μείνετε στον δικό μου λόγο, είστε αληθινά μαθητές μου» (Ιωάννης 8:31, 36, Ρωμαίους 2:7, 11:22, Κολοσσαείς 1:23).

Ο Ιησούς προειδοποιεί τους νεοφώτιστους μαθητές Του ενάντια στον ενθουσιασμό και την υπερβολική αυτοπεποίθηση αλλά τους διαβεβαιώνει ότι εάν η πίστη τους αντέξει τη δοκιμασία και εάν ακολουθήσουν με υπακοή τις εντολές Του τότε και μια αληθινή ζωή, θα ήταν απόδειξη ότι η πίστη τους ήταν γνήσια.

7. Πιστότητα στου λόγους του Κυρίου

Διαβάζουμε, «Εκείνο, λοιπόν, που εσείς ακούσατε εξαρχής, ας μένει μέσα σας. Αν μένει μέσα σας αυτό που ακούσατε εξαρχής, κι εσείς θα μένετε στον Υιό και στον Πατέρα. (Α’ Ιωάννη 2:24, 1:3, 7, 4:13, 16, Ιωάννης 14:23, 15:9-10, 17:21-24).

Όταν ο Χριστιανός διατηρεί μέσα του τη διδασκαλία της αληθινής πίστης που παρέλαβε από την αρχή, θα συνεχίσει να παραμένει αληθινά ενωμένος με τον Υιό και στον Πατέρα.