«…ποιός είναι αυτός, που εγγυάται την καρδιά του για να πλησιάζει σε μένα; λέει o Κύριος» (Ιερεμίας 30:21)

Πώρωση, υποκρισία, πονηριά, αποχαύνωση, αμαρτία, σκληρότητα, πλάνες, ανοησία, και ματαιότητα είναι μερικές μόνο από τις πνευματικές παθήσεις της καρδιάς του ανθρώπου, που ζει τη ζωή του βασιζόμενος στην κοσμική και δαιμονιώδη σοφία του, σύμφωνα με το Λόγο του Θεού. Στο προηγούμενο μέρος (Α’) είδαμε ότι η διάγνωση αυτή είναι απόλυτα αξιόπιστη επειδή προέρχεται από τον -μόνο καρδιογνώστη- Θεό. Όμως, ακόμη και αυτή η τέλεια διάγνωση των παθήσεων της καρδιάς, δεν μπορεί να οδηγήσει στη θεραπεία τους αν δεν συνοδευτεί από την κατάλληλη «επεμβατική» αντιμετώπισή τους

Β. ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Οι λύσεις του Θεού είναι ριζικές, δραστικές, συχνά ανατρεπτικές και το έργο Του πάντοτε τέλειο (βλ. π.χ. Αββακούμ 1:5, Ησαΐας 28:21). Για την περίπτωση της καρδιάς, διαβάζουμε στη Γραφή ότι ο μόνος τρόπος να λειτουργήσει μια καρδιά σύμφωνα με τα πρότυπα του Θεού είναι να… την κτίσει ο ίδιος ο Θεός. Ο Δαβίδ, συναισθανόμενος το πρόβλημα στη δική του καρδιά και κατανοώντας τη μόνη δυνατή λύση προσευχήθηκε, «Κτίσε μέσα μου, Θεέ, μια καθαρή καρδιά…» (Ψαλμοί 51:10). Όμως αυτή δεν είναι απλά μια προσωπική εμπειρία του Δαβίδ αλλά η προαιώνια βουλή του Θεού για όλο το λαό Του όπως εκφράστηκε και από τον προφητικό λόγο. Διαβάζουμε για παράδειγμα, «Kαι θα τους δώσω καρδιά μία… και αφού αποσπάσω την πέτρινη καρδιά από τη σάρκα τους, θα τους δώσω σάρκινη καρδιά, για να περπατούν στα διατάγματά μου, και να φυλάττουν τις κρίσεις μου, και να τις εκτελούν και θα είναι λαός μου, και εγώ θα είμαι Θεός τους» (βλ. Ιεζεκιήλ 11:19-20, 36:25-27, Ιερεμίας 32:39-40, 31:31-33).

Η απόφαση του Θεού να χτίσει μια νέα καρδιά στη θέση της παλιάς, γίνεται δυνατό να εκτελεστεί μόνο μέσα από το πρόσωπο, το έργο, τα παθήματα, το θάνατο και ειδικότερα το αίμα του Σωτήρα Ιησού Χριστού. Πράγματι, καθώς διαβάζουμε, τα αποτελέσματα του έργου του Κυρίου διά του αίματός Του είναι ευεργετικά και αποκαθιστούν πλήρως την καρδιά του ανθρώπου μπροστά στο Θεό, καθώς…

Χύθηκε για χάρη του. Το αίμα του Χριστού δίνει τη δυνατότητα σε όλους όσους το έχουν ανάγκη (Ματθαίος 9:12) και το επιθυμούν, να αλλάξει η ζωή τους: «Τούτο είναι το αίμα μου, αυτό της καινούργιας διαθήκης, που χύνεται για χάρη πολλών» (Μάρκος 14:24).

Τον λούζει και εξαγνίζει. Διαβάζουμε, «και από τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι ο μάρτυρας ο πιστός, ο πρωτότοκος από τους νεκρούς, και ο άρχοντας των βασιλιάδων της γης σ’ αυτόν που μας αγάπησε, και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα του…» (Αποκάλυψη 1:5, βλ. κ. Ψαλμοί 51:7, Πράξεις 15:9).

Τον λυτρώνει ολοκληρωτικά. Ο Απ. Παύλος γράφει, «με τον οποίο έχουμε την απολύτρωση διαμέσου του αίματός του, την άφεση των αμαρτημάτων, σύμφωνα με τον πλούτο της χάρης του» (Εφεσίους 1:7). Ο απ. Πέτρος επίσης γράφει, «ξέροντας ότι δεν λυτρωθήκατε από τη μάταιη πατροπαράδοτη διαγωγή σας με φθαρτά, ασήμι ή χρυσάφι, αλλά με το πολύτιμο αίμα του Χριστού…» (Α’ Πέτρου 1:18-19).

Τον συμφιλιώνει με τον Θεό. Ο Λόγος του Θεού λέει, «και διαμέσου αυτού, να συμφιλιώσει τα πάντα με τον εαυτό του, αφού ειρηνοποίησε διαμέσου του αίματος του σταυρού του, διαμέσου αυτού, είτε αυτά που είναι επάνω στη γη είτε… μέσα στους ουρανούς» (Κολοσσαείς 1:20).

Τον ανακηρύσσει δίκαιο μπροστά στο Θεό. Γράφει ο απ. Παύλος, «πολύ περισσότερο, λοιπόν, αφού τώρα ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με βάση το αίμα του, θα σωθούμε από την οργή διαμέσου αυτού» (Ρωμαίους 5:9).

Τον αγιάζει. Το αίμα του Χριστού καθιστά τον πιστό ξεχωρισμένο και αφιερωμένο στην υπηρεσία και τους σκοπούς του Θεού: «Γι’ αυτό και ο Ιησούς, για να αγιάσει τον λαό διαμέσου του δικού του αίματος, έπαθε έξω από την πύλη» (Εβραίους 13:12).

Τον καθαρίζει. Εκτός από τη συγχώρεση και τον εξαγνισμό από τις αμαρτίες του παρελθόντος, το αίμα του Χριστού είναι διαθέσιμο μέσο καθαρισμού της καρδιάς του πιστού σε καθημερινή βάση: «Αν, όμως, περπατάμε μέσα στο φως… το αίμα του Ιησού Χριστού… μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία» (Α’ Ιωάννη 1:7).

Τον θεραπεύει. Το αίμα από τις πληγές του Χριστού καθίσταται αίτιο της πνευματικής (πρωτίστως), ψυχικής αλλά και σωματικής θεραπείας του ανθρώπου: «ο οποίος τις αμαρτίες μας βάσταξε ο ίδιος στο σώμα του επάνω στο ξύλο… «με την πληγή του οποίου γιατρευτήκατε» (Α’ Πέτρου 2:24).