«Τέλος, αδελφοί μου, να χαίρεστε στον Κύριο» (Φιλιππησίους 3:1)

Είδαμε από τη Γραφή στα προηγούμενα μέρη (Α´ και Β´) ότι η χαρά έχει ευεργετικά αποτελέσματα στο σώμα την ψυχή και το Πνεύμα του ανθρώπου και παράλληλα έχει σημαντικό ρόλο στην οικοδομή του σώματος των πιστών που είναι η εκκλησία. Για τον άνθρωπο που αναζητάει την αληθινή χαρά αλλά δεν έχει γνωρίσει ακόμη τη σωτήρια χάρη του Θεού όπως εκδηλώθηκε μέσα από το λυτρωτικό έργο του Χριστού, διαβάζουμε ότι το θέλημα του Θεού είναι, «Μετανοήστε,… και επιστρέψτε, για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, για να ‘ρθουν καιροί αναψυχής από την παρουσία του Κυρίου, και να αποστείλει σε σας τον προαναγγελμένον Ιησού Χριστό» (Πράξεις 3:19-20, Μάρκος 1:15). Για τον Χριστιανό όμως που βιώνει μια σωτηριακή σχέση με τον Κύριο Ιησού Χριστό, το θέλημα του Θεού είναι, «Να χαίρεστε στον Κύριο πάντοτε…» (Φιλιππησίους 4:4).

ΕΝ ΚΥΡΙΩ

Πρώτα απ’ όλα βλέπουμε μέσα από το Λόγο του Θεού ότι η χαρά την οποία αξίζει αληθινά να βιώνει κανείς είναι μόνο η χαρά στον Κύριο («χαίρετε εν Κυρίω»). Με βάση μερικές από τις αναφορές στο Λόγο του Θεού, η «χαρά στον Κύριο» προέρχεται από…

Τη σωτηρία του Κυρίου

Διαβάζουμε στον ψαλμό του Δαβίδ, «Κύριε, στη δύναμή σου θα ευφραίνεται ο βασιλιάς και πόσο θα υπεραγάλλεται στη σωτηρία σου!» (Ψαλμοί 21:1, βλ. κ. Λουκάς 10:20).

Το έλεος του Κυρίου

Διαβάζουμε, «Θα αγάλλομαι και θα ευφραίνομαι στο έλεός σου επειδή, είδες τη θλίψη μου, γνώρισες την ψυχή μου μέσα σε στενοχώριες» (Ψαλμοί 31:7).

Την παρουσία του Κυρίου

Διαβάζουμε, «Μου φανέρωσες τον δρόμο της ζωής χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπό σου τερπνότητες βρίσκονται στα δεξιά σου, παντοτινά» (Ψαλμοί 16:11). Στην παρουσία του Κυρίου υπάρχει πλήρης χαρά και μάλιστα, σε όσους υπακούν στους λόγους Του, υπόσχεται ότι θα κατοικήσει μέσα τους μαζί με τον Πατέρα Θεό (βλ. Ιωάννης 14:23). Ο Χριστιανός που ζει στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος (βλ. Πράξεις 13:52, Εφεσίους 5:18, κ.α.) δύναται να έχει την εμπειρία της διαρκούς χαράς από την καρποφορία του Πνεύματος (βλ. Γαλάτες 5:22), όχι μόνο σε ευνοϊκές συνθήκες αλλά ακόμη και «εν μέσω πολλής θλίψεως» (βλ. Α’ Θεσσαλονικείς 1:6, Ματθαίος 5:10-12, Α’ Πέτρου 1:6-9, Ρωμαίους 5:3-5).

Τη μελέτη του Λόγου του Θεού

Διαβάζουμε, «Μακάριος ο άνθρωπος, που… στον νόμο του Κυρίου… μελετάει ημέρα και νύχτα…» (βλ. Ψαλμοί 1:1-3). Στον προφήτη Ιερεμία διαβάζουμε, «Όπως βρέθηκαν τα λόγια σου, τα κατέφαγα και ο λόγος σου ήταν μέσα μου χαρά και αγαλλίαση της καρδιάς μου…» (Ιερεμίας 15:16).

Τις διδασκαλίες του Κυρίου

Ο Κύριος έδωσε τα λόγια Του στους αποστόλους ώστε να έχουν τη χαρά Του πλήρη μέσα τους: «Αυτά μίλησα σε σας, για να μείνει μέσα σας η χαρά μου, και η χαρά σας να είναι πλήρης» (Ιωάννης 15:11).

Τη διδαχή των αποστόλων

Οι απόστολοι έγραψαν τις επιστολές ώστε η χαρά των Πιστών να είναι πλήρης: «Κι αυτά τα γράφουμε σε σας, ώστε η χαρά σας να είναι πλήρης» (Α’ Ιωάννη 1:4).

Την ψαλμωδία προς τον Κύριο

Η Γραφή λέει ότι όταν κάποιος έχει χαρά ας την εκδηλώνει με ψαλμωδία προς τον Κύριο («…ευθυμεί κάποιος; Ας ψάλλει» (Ιακώβου 5:13β)). Η Γραφή όμως λέει επίσης ότι και η ψαλμωδία στον Κύριο καθεαυτή μπορεί να δώσει χαρά σε αυτόν που ψάλει: «Θα αγάλλονται τα χείλη μου, όταν σε σένα ψαλμωδώ, και η ψυχή μου, την οποία λύτρωσες (Ψαλμοί 71:23. Βλ. κ. 104:33-34, 136:3, Πράξεις 16:25).

Τη συναναστροφή με αδελφούς που είναι αίτιοι χαράς

Ο απ. Παύλος χάρηκε για την χαρά του Τίτου («…χαρήκαμε για τη χαρά του Τίτου, ότι αναπαύθηκε το πνεύμα του από όλους σας» (Β’ Κορινθίους 7:13)), χάρηκε για το φιλάδελφο πνεύμα του Φιλήμονα («Επειδή, έχουμε πολλή χαρά… για τον λόγο ότι τα σπλάχνα των αγίων αναπαύθηκαν εξαιτίας σου, αδελφέ» (Φιλήμονα 1:7)), κ.α..

Τον ευαγγελισμό και την σωτηρία των άλλων

Ο απ. Παύλος είχε πολλή χαρά για τους πιστούς στη Θεσσαλονίκη που είχε οδηγήσει στον Κύριο («…εσείς είστε η δόξα μας και η χαρά» (Α’ Θεσσαλονικείς 2:19-20) και, «…ποια ευχαριστία μπορούμε να ανταποδώσουμε στον Θεό για σας, για όλη τη χαρά που χαιρόμαστε για σας…» (Α’ Θεσσαλονικείς 3:9)). Ο απ. Ιωάννης είχε χαρά για τα «παιδιά του» στην πίστη: «Μεγαλύτερη χαρά απ’ αυτό δεν έχω, από το να ακούω ότι τα δικά μου παιδιά περπατούν μέσα στην αλήθεια» (Γ’ Ιωάννη 1:4).