«Με την υπομονή σας, αποκτήστε τις ψυχές σας» (Λουκάς 21:19)

Ανάμεσα στις σημαντικότερες αρετές της πνευματικής οικοδομής του Χριστιανού που καλείται να επιμεληθεί είναι και η δυνατότητά του να υπομένει στις καταστάσεις που συναντά και να υποφέρει τις δυσκολίες για χάρη του θελήματος του Κυρίου του, Ιησού Χριστού (Κολοσσαείς 3:13, Εφεσίους 4:2, Α’ Κορινθίους 9:12, Εβραίους 10:36 κ.α.). Για παράδειγμα, βλέπουμε στη Γραφή ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό για τον Χριστιανό να υπομένει και να υποφέρει…

Στους πειρασμούς και τις δοκιμασίες

Τα παθήματα και οι δοκιμασίες είναι σε μερικές περιπτώσεις τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία του Θεού για να φυλάξει το Χριστιανό από το να χάσει το δρόμο του για τον ουράνιο προορισμό του. Ο Δαβίδ είπε, «Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ πλανιόμουν, τώρα όμως φύλαξα τον λόγο σου (βλ. Ψαλμοί 119:67, 71, 75). Δεν είναι μόνο οι χλοερές βοσκές και τα ήρεμα νερά που παρηγορούν το Χριστιανό αλλά ταυτόχρονα η ράβδος και η βακτηρία του ποιμένα Ιησού Χριστού (Ψαλμοί 23:2,4). Μολονότι ο Λόγος του Θεού και το Άγιο Πνεύμα κάνουν το κύριο έργο, οι δοκιμασίες κρατούν την καρδιά ανοιχτή και ανταποκρινόμενη στο έργο αυτό. Ο απ. Ιάκωβος γράφει για εκείνους που υπομένουν, «Μακάριος ο άνθρωπος που υπομένει πειρασμό επειδή, αφού δοκιμαστεί, θα πάρει το στεφάνι της ζωής…» (βλ. Ιακώβου 1:12, 5:11).

Στην παιδεία του Κυρίου

Στο Λόγο του Θεού διαβάζουμε ότι η παιδεία του Κυρίου είναι η μέθοδος για να γίνει ο πιστός μέτοχος της αγιότητας του Θεού και ταυτόχρονα ξεκάθαρη ένδειξη της αγάπης Του αλλά και της γνησιότητας της υιοθεσίας του πιστού. Διαβάζουμε, «Γιε μου, μη καταφρονείς την παιδεία του Κυρίου ούτε να αποθαρρύνεσαι, όταν ελέγχεσαι απ’ αυτόν. Επειδή, όποιον ο Κύριος αγαπάει, τον περνάει από παιδεία και μαστιγώνει κάθε γιο τον οποίο παραδέχεται. Αν υπομένετε την παιδεία, ο Θεός συμπεριφέρεται απέναντί σας ως προς γιους επειδή, ποιος γιος υπάρχει, τον οποίο ο πατέρας του δεν τον παιδαγωγεί;… τους μεν πατέρες μας κατά σάρκα τους είχαμε παιδαγωγούς,… εκείνοι μεν για λίγο καιρό μας παιδαγωγούσαν, σύμφωνα με την αρέσκειά τους ο Θεός, όμως… για να γίνουμε μέτοχοι της αγιότητάς του» (βλ. Εβραίους 12:5-11, Παροιμίες 3:11-12, Δευτερονόμιο 8:5). Ο Θεός έχει (μόνο) έναν Γιο που είναι αναμάρτητος, τον Ιησού Χριστό (Εβραίους 4:15), αλλά δεν έχει κανέναν γιο ο οποίος να μην πέρασε ή περάσει παθήματα (βλ. Εβραίους 2:10, 12:8).

Στην κακοπάθεια

Ο Χριστιανός δεν αρκεί μόνο να κατανοεί τη θεωρία του Πνευματικού πολέμου στον οποίο εμπλέκεται αλλά και να είναι μάχιμος (Α’ Τιμόθεο 1:18) ανάμεσα στο στράτευμα των εκλεκτών του Θεού, ώστε να μπορέσει να θριαμβεύσει ένδοξα. Ο απ. Παύλος γράφει στον Τιμόθεο, «Εσύ, λοιπόν, κακοπάθησε ως καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού… αγρύπνα σε όλα, κακοπάθησε, εργάσου έργο ευαγγελιστή, τη διακονία σου κάνε πλήρη (βλ. Β’ Τιμόθεο 2:3, 4:5. Βλ. κ. Α’ Κορινθίους 9:7, Α’ Τιμόθεο 1:18, Β’ Τιμόθεο 1:8, 2:9-10, 3:11, Φιλήμονα 1:2).

Στους διωγμούς

Η αντοχή στους διωγμούς υπέρ του ονόματος του Χριστού είναι κάτι που ο Χριστιανός οφείλει στον Κύριό του ενώ παράλληλα αποτελεί δοκιμασία της γνησιότητας της πίστης του. Ο Ιησούς Χριστός κήρυξε, «Μακάριοι είστε, όταν σας ονειδίσουν, και σας θέσουν υπό διωγμό, και πουν εναντίον σας κάθε κακό λόγο, λέγοντας ψέματα, εξαιτίας μου. Χαίρεστε και αγάλλεστε, επειδή ο μισθός σας είναι πολύς στους ουρανούς έτσι, εξάλλου, έθεσαν υπό διωγμό τους προφήτες πριν από σας» (Ματθαίος 5:11-12, βλ. κ. Α’ Πέτρου 4:14, Φιλιππησίους 1:29, Ησαΐας 51:7, Α’ Πέτρου 1:6, 2:19-21, 5:10, Α’ Κορινθίους 4:12, Β’ Θεσσαλονικείς 1:4).

Στην υγιαίνουσα διδασκαλία

Ο απ. Παύλος είπε ότι κάποτε οι πιστοί άνθρωποι δεν θα αντέχουν στο φως των υγιαινόντων λόγων της αλήθειας αλλά να επιζητούν τα ψέματα και τις μυθοπλασίες που θα συνάδουν με τις αμαρτωλές επιθυμίες τους: «Επειδή, θα ‘ρθει καιρός, όταν δεν θα υποφέρουν την υγιαίνουσα διδασκαλία αλλά, θα συγκεντρώσουν στον εαυτό τους έναν σωρό δασκάλους, σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, για να γαργαλίζονται στην ακοή και από μεν την αλήθεια θα αποστρέψουν την ακοή τους, προς δε τους μύθους θα εκτραπούν» (Β’ Τιμόθεο 4:3-4, βλ. κ. Ησαΐας 30:10, Ματθαίος 13:15, Β’ Θεσσαλονικείς 2:11, Α’ Τιμόθεο 1:4, 4:7, Τίτο 1:14, Παροιμίες 1:32, Ζαχαρίας 7:11).