«ως παιδιά υπακοής, χωρίς να συμμορφώνεστε με τις προηγούμενες επιθυμίες (Α’ Πέτρου 1:14)

Η υπακοή είναι θεμελιώδης για τη Χριστιανική ζωή επειδή συνδέεται άμεσα με την πίστη και την αγάπη προς τον Θεό. Στο Λόγο του Θεού, η υπακοή δεν νοείται ως τυφλή υποταγή, αλλά ως έκφραση ελεύθερης και συνειδητής επιλογής να ακολουθήσει κανείς το θέλημα του Θεού.

Έτσι, η υπακοή για τον χριστιανό δεν είναι απλώς μια ηθική υποχρέωση, αλλά ένας τρόπος να εκφράζει την πίστη, την εμπιστοσύνη και την αγάπη του προς τον Θεό.

ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ. Η υπακοή στο Θέλημα του Θεού αποτελεί ύψιστη ένδειξη αγάπης προς τον Θεό. Ο Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές Του, «Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου… Εκείνος που έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει… Αν κάποιος με αγαπάει, θα φυλάξει τον λόγο μου» (Ιωάννης 14:15, 14:21, 14:23). Ταυτόχρονα η υπακοή στον Θεό αποτελεί προϋπόθεση για την ελπίδα να εισέλθει κανείς στη βασιλεία Του. Διαβάζουμε, «Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε αλλ’ αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς» (Ματθαίος 7:21).

ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ. Το Ευαγγέλιο είναι ο τρόπος μέσω του οποίου ο Θεός διάλεξε για να σώσει τον άνθρωπο (Α’ Κορινθίους 1:21). Διαβάζουμε, «Επειδή, καθένας που θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί… Επομένως, η πίστη είναι διαμέσου της ακοής η δε ακοή διαμέσου του λόγου του Θεού» (Ρωμαίους 10:13-17). Επειδή το Ευαγγέλιο συγκεφαλαιώνει την απέραντη αγάπη του θεού για τον άνθρωπο εξαιτίας της οποίας έδωσε τον ίδιο Του το μονογενή Γιο για να θυσιαστεί, οι άνθρωποι οι οποίοι δεν υπακούν στο Ευαγγέλιο επισύρουν στον εαυτό τους την οργή του θεού η οποία με τη σειρά της θα έχει ολέθριες συνέπειες «…όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθεί από τον ουρανό μαζί με τους αγγέλους της δύναμής του, μέσα σε φλόγα φωτιάς, κάνοντας εκδίκηση σ’ αυτούς που δεν γνωρίζουν τον Θεό, και σ’ αυτούς που δεν υπακούν στο ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού…» (Β’ Θεσσαλονικείς 1:7-9).

ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΔΑΧΗΣ. Διαβάζουμε, «Ευχαριστία, όμως, ανήκει στον Θεό, επειδή υπήρχατε δούλοι της αμαρτίας, πλην υπακούσατε από καρδιάς στον τύπο της διδασκαλίας, στον οποίο και παραδοθήκατε. Και αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, γίνατε δούλοι στη δικαιοσύνη» (Ρωμαίους 6:17-18). Η διδασκαλία των Αποστόλων περιελάμβανε ασφαλώς το Ευαγγέλιο αλλά και κάποιες επεξηγηματικές και εφαρμοστικές οδηγίες για την οργάνωση και εύρυθμη λειτουργία του σώματος του Χριστού δηλαδή της εκκλησίας. Διαβάζουμε για παράδειγμα, «Σε σχέση δε με τη συνεισφορά, για τις ανάγκες των αγίων, όπως διέταξα στις εκκλησίες της Γαλατίας, έτσι να κάνετε κι εσείς… Τα δε υπόλοιπα, θα τα διατάξω, όταν έρθω….» (Α’ Κορινθίους 16:,1, 11:34).

ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ. Η υπακοή στη Χριστιανική ζωή βασίζεται στη διδασκαλία του Ιησού Χριστού, ο οποίος υπήρξε το απόλυτο παράδειγμα υπακοής στο θέλημα του Θεού, ακόμα και μέχρι θανάτου και μάλιστα σταυρικού (Φιλιππησίους 2:5-8). Διαβάζουμε, «…παρόλο που ήταν Υιός, έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε. Και αφού έγινε τέλειος, καταστάθηκε αίτιος αιώνιας σωτηρίας σε όλους αυτούς που τον υπακούν» (Εβραίους 5:8-9). Στην Χριστιανική ζωή η υπακοή στο θέλημα του Ιησού Χριστού συνδέεται με την αιώνια σωτηρία, καθώς η πίστη πρέπει να εκδηλώνεται μέσω έργων που είναι σύμφωνα με το θέλημά Του.

ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΕΣΤΩΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Διαβάζουμε, «Πείθεστε στους προεστώτες σας, και υπακούτε επειδή, αυτοί αγρυπνούν για τις ψυχές σας, ως έχοντας να δώσουν λόγο για να το κάνουν αυτό με χαρά, και χωρίς να στενάζουν επειδή, αυτό δεν σας ωφελεί (Εβραίους 13:17). Οι Χριστιανοί προτρέπονται να δείχνουν τον κατάλληλο σεβασμό και να υποτάσσονται στην εξουσία των προεστώτων στην εκκλησία, στο βαθμό που αυτή ασκείται σύμφωνα με τις εντολές του Σωτήρα Χριστού. Η υποχρέωση υπακοής δεν επεκτείνεται φυσικά σε οτιδήποτε είναι λάθος καθαυτό ή που θα ήταν παραβίαση της συνείδησης.

ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ. Διαβάζουμε, «Υπενθύμιζε σ’ αυτούς να υποτάσσονται στις αρχές και στις εξουσίες, να πειθαρχούν, να είναι έτοιμοι σε κάθε αγαθό έργο» (Τίτο 3:1) και «Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες επειδή, δεν υπάρχει εξουσία, παρά μονάχα από τον Θεό και οι υπάρχουσες εξουσίες, είναι ταγμένες από τον Θεό… Γι’ αυτό, είναι ανάγκη να υποτάσσεστε, όχι μονάχα για την οργή, αλλά και για τη συνείδηση» (Ρωμαίους 13:1-5).

Δημήτριος Μάστορης