«Μακάριος εκείνος του οποίου συγχωρέθηκε η παράβαση, του οποίου σκεπάστηκε η αμαρτία…» (Ψαλμός 32:1)
Είδαμε στο προηγούμενο μέρος ότι η αμαρτία αν και στην αρχή μπορεί να φαίνεται ελκυστική υποσχετική και ακίνδυνη, έπειτα όμως φέρνει στον άνθρωπο πολύ μεγάλα προβλήματα την ψυχή , το πνεύμα το σώμα του. Πιο συγκεκριμένα είδαμε από την Αγία Γραφή ότι η αμαρτία δημιουργεί στον άνθρωπο ενοχές, τον κάνει να νιώθει βρώμικος, συντετριμμένος, βάζει χώρισμα ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό φέρνοντας φόβο και Πνευματικό θάνατο και έχει πολλές άλλες οδυνηρές και ανεξέλεγκτες συνέπειες. Για τους λόγους αυτούς ο άνθρωπος έχει ανάγκη τη συγχώρεση και αποκατάσταση της ειρήνης με το Θεό. Οι άνθρωποι προσπαθούν με διάφορους τρόπους να συγχωρεθούν οι αμαρτίες αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ως μερικά παραδείγματα:
Οι αμαρτίες δεν συγχωρούνται με το να αρνηθεί κάποιος ότι τις διέπραξε. Διαβάζουμε, «Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν υπάρχει μέσα μας… κάνουμε αυτόν[τον Θεό] ψεύτη…» (Α’ Ιωάννη 1:8-10, Ιακώβου 3:2).
Οι αμαρτίες δεν συγχωρούνται με το να τις κρύψει κάποιος ή να τις συγκαλύψει. Διαβάζουμε, «Και κανένα κτίσμα δεν είναι αφανές μπροστά του, αλλά είναι όλα γυμνά και εκτεθειμένα στα μάτια του, προς τον οποίο έχουμε να δώσουμε λόγο» (Εβραίους 4:13)και, «Αυτός που κρύβει τις αμαρτίες του, δεν θα ευοδωθεί…» (Παροιμίες 28:13).
Οι αμαρτίες δεν συγχωρούνται με το να προσπαθήσει κάποιος να τις ξεχάσει νομίζοντας ότι με το «πέρασμα του χρόνου» γίνονται λιγότερο σημαντικές στα μάτια του Θεού. Διαβάζουμε, «…στον Κύριο μια ημέρα είναι σαν 1.000 χρόνια, και 1.000 χρόνια σαν μια ημέρα» (Β’ Πέτρου 3:8).
Οι αμαρτίες δεν συγχωρούνται με το να προσπαθήσει κάποιος να τις δικαιολογήσει επικαλούμενος την αδυναμία του, τη φύση του, τις καταβολές του, τη στιγμή, τις συνθήκες, κλπ.. επειδή η δικαιολογία είναι μια έμμεση άρνηση ανάληψης της ευθύνης της διάπραξης του λάθους (βλ. προηγ. περιπτώσεις).
Οι αμαρτίες δεν συγχωρούνται με το να προσπαθήσει κάποιος να φύγει μακριά τους. Διαβάζουμε, «Πού να πάω από το πνεύμα σου; Και από το πρόσωπό σου πού να φύγω; Αν ανέβω στον ουρανό, είσαι εκεί, αν πλαγιάσω στον άδη, να ‘σου εσύ…» (Ψαλμός 139:7-12).
Οι αμαρτίες δεν συγχωρούνται ούτε αντισταθμίζονται από καλά έργα που μπορεί να κάνει κάποιος. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Εκατόνταρχου Κορνήλιου o οποίος αν και ήταν άνθρωπος ευσεβής, φοβούμενος στον Θεό και έκανε πολλές ελεημοσύνες τίποτε από τα αυτά δεν ήταν ικανό και αρκετό ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του (βλ. Πράξεις κεφ. 10).
Πώς όμως συγχωρούνται οι αμαρτίες;
Οι αμαρτίες συγχωρούνται με την πίστη και την υπακοή στο πρόσωπο το έργο και το ευαγγέλιο του Σωτήρα Ιησού Χριστού. Ο απ. Παύλος γράφει, «Επειδή, δεν ντρέπομαι, βέβαια, το ευαγγέλιο του Χριστού για τον λόγο ότι, είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει…» (Ρωμαίους 1:16).
Με την ακοή του Ευαγγελίου: «Επομένως, η πίστη είναι διαμέσου της ακοής η δε ακοή διαμέσου του λόγου του Θεού» (Ρωμαίους 10:17), «…ο Χριστός πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας σύμφωνα με τις γραφές και… θάφτηκε, και…την τρίτη ημέρα αναστήθηκε, σύμφωνα με τις γραφές» (Α’ Κορινθίους 15:3-4).
Με την παραδοχή των αμαρτιών και τη μετάνοια: Διαβάζουμε, «Παραβλέποντας, λοιπόν, ο Θεός τους καιρούς της άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τους ανθρώπους, οπουδήποτε και αν είναι, να μετανοούν επειδή, προσδιόρισε ημέρα, κατά την οποία πρόκειται να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη…» (Πράξεις 17:30-31, 11:18, Ματθαίος 4:17, Λουκάς 24:47), και, «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία» (Α’ Ιωάννη 1:9).
Πιστεύοντας στον Ιησού Χριστό ότι είναι ο Υιός του Θεού και συγχωρεί αμαρτίες: «ο οποίος παραδόθηκε για τις παραβάσεις μας, και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας» (Ρωμαίους 4:25, Α’ Ιωάννη 3:16) και«…διαμέσου αυτού κηρύττεται προς εσάς άφεση αμαρτιών» (Πράξεις 13:38).Η θυσία του αναμάρτητου Ιησού Χριστού επάνω στο σταυρό είναι υπέρ-επαρκής (Ρωμαίους 5:20) για να συγχωρεθούν όλες οι αμαρτίες όλων των ανθρώπων όλων των εποχών (Α’ Ιωάννη 1:7, Ιωάννης 1:29, Εφεσίους 1:7, Α’ Πέτρου 1:19, Αποκάλυψη 1:5). Ο Λόγος του Θεού λέει ότι ομολογώντας την πίστη στον Ιησού Χριστό (Ρωμαίους 10:9-10) και με τη βάπτιση στο νερό (Μάρκος 16:15-16) ο άνθρωπος γίνεται μέτοχος της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής.
Δημήτριος Μάστορης