«Μακάριος εκείνος του οποίου συγχωρέθηκε η παράβαση, του οποίου σκεπάστηκε η αμαρτία…» (Ψαλμός 32:1)
Μέσα από την Αγία Γραφή μπορεί κανείς να αντλήσει εξαιρετικά παραστατικές εικόνες και παραδείγματα από τα αποτελέσματα της υπακοής αλλά και της ανυπακοής στο θέλημα του Θεού. Διαβάζουμε στο Λόγο του Θεού σχετικά με ένα μεγάλο λάθος που έκανε ο Βασιλιάς Δαβίδ, το οποίο τον οδήγησε σε μια πολύ μεγάλη αμαρτία: τη μοιχεία με τη σύζυγο που Ουρία (έμπιστου συνεργάτη και συμπολεμιστή) και την ηθική αυτουργία στο σκοτωμό του Ουρία στην προσπάθεια να καλύψει ο Δαυίδ τις αμαρτίες του (βλ.Β’ Σαμουήλ 11:1-27). Μέσα από το πάθημα αυτό του Δαυίδ ο Λόγος του Θεού μας δείχνει με συνοπτικό τρόπο τις συνέπειες της αμαρτίας. Ο Θεός, που ασφαλώς είχε πλήρη γνώση των πράξεων του Δαυίδ, του μίλησε μέσα από τον προφήτη Νάθαν και του φανέρωσε τα λάθη του: «…γιατί καταφρόνησες τον λόγο του Κυρίου, ώστε να πράξεις το κακό στα μάτια του; Τον Ουρία τον Χετταίο πάταξες… και πήρες τη γυναίκα του στον εαυτό σου ως γυναίκα, κι αυτόν τον θανάτωσες με τη ρομφαία των γιων Αμμών» (Β’ Σαμουήλ 12:9). Ο Δαυίδ, συναισθανόμενος τις αμαρτίες του, ήρθε αντιμέτωπος με τις αβάστακτες ενοχές του και μετανόησε ειλικρινά. Το αποτέλεσμα ήταν ο Θεός να τον συγχωρέσει και να τον δεχτεί ξανά. Σχετικά με το περιστατικό αυτό, ο Δαβίδ έγραψε 4 Ψαλμούς (32, 51, 86, 122) από τους συνολικά 7 ψαλμούς που έγραψε για τη μετάνοια. Ειδικότερα στον Ψαλμό 32 γράφει, «Μακάριος εκείνος του οποίου συγχωρέθηκε η παράβαση, του οποίου σκεπάστηκε η αμαρτία» (Ψαλμός 32:1).Σε αυτό το σημείο υπάρχει ένα παράδειγμα του πώς νιώθει η ψυχή του ανθρώπου όταν συγχωρεθεί η αμαρτία του και αποκατασταθεί η σχέση του με τον Θεό: ΜΑΚΑΡΙΑ. Για να γίνει όμως κατανοητή η σπουδαιότητα της συγχώρεσης θα πρέπει πρώτα να γίνουν αντιληπτές οι επιπτώσεις της αμαρτίας στη ζωή του ανθρώπου, όπως για παράδειγμα:
1. Δημιουργεί ενοχές. Διαβάζουμε, «Επειδή, τα ανομήματά μου εγώ γνωρίζω, και η αμαρτία μου είναι μπροστά μου συνεχώς» (Ψαλμοί 51:3, 40:12, Ησαΐας 59:12).
2. Κάνει τον άνθρωπο να νιώθει βρώμικος. Διαβάζουμε, «Πλύνε με περισσότερο και περισσότερο από την ανομία μου, και από την αμαρτία μου καθάρισέ με… Ράντισέ με με ύσσωπο, και θα είμαι καθαρός πλύνε με, και θα είμαι λευκότερος από χιόνι»(Ψαλμός 51:2,7,Ιεζεκιήλ 36:25, Α’ Κορινθίους 6:11).
3. Κάνει τον άνθρωπο να νιώθει συντετριμμένος. Διαβάζουμε, «Κάνε με να ακούσω αγαλλίαση και ευφροσύνη, για να ευφρανθούν τα κόκαλα που έσπασες» (Ψαλμοί 51:8, 38:3-4).
4. Βάζει χώρισμα ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό. Διαβάζουμε, «…οι αμαρτίες σας έκρυψαν το πρόσωπό του [Κυρίου]από σας, για να μην ακούει» (Ησαΐας 59:1-2, Ιερεμίας 5:25). Ο άνθρωπος που αποκόπτεται από τη ζωογόνα σχέση με το Δημιουργό του, ζει τη «ζωή» του μέσα στη θλίψη και την ματαιότητα, όντας πνευματικά νεκρός, με τον κίνδυνο, εάν δεν μετανοήσει έγκαιρα, να ζήσει για πάντα μακριά από τον Θεό, δηλαδή στην αιώνια απώλεια.
5. Έχει οδυνηρές και ανεξέλεγκτες συνέπειες. Ο άνθρωπος έχει ελευθερία και εξουσία στις αποφάσεις και τις πράξεις του αλλά δεν έχει εξουσία στις συνέπειες που αυτές επιφέρουν. Ο Δαυίδ παρότι αποκατέστησε ηθικά τη σχέση του με τον Θεό, εφόσον μετανόησε (Ψαλμός 32:1), χρειάστηκε να υποστεί πολλές και βαριές συνέπειες εξαιτίας της αμαρτίας του, ανάμεσα στις οποίες:
Έχασε το παιδί του. Διαβάζουμε, «Και την έβδομη ημέρα το παιδί πέθανε…» (βλ. Β’ Σαμουήλ 12:14-18).
Έχασε την ειρήνη στη ζωή του και στο βασίλειό του. Διαβάζουμε «τώρα, λοιπόν, ρομφαία δεν θα αποσυρθεί από την οικογένειά σου επειδή, με καταφρόνησες, και πήρες τη γυναίκα του Ουρία του Χετταίου για να είναι γυναίκα σου» (Β’ Σαμουήλ 12:10).
Έχασε την αξιοπρέπειά του. Διαβάζουμε «Έτσι λέει ο Κύριος: Δες, θα ξεσηκώσω εναντίον σου κακά μέσα από την οικογένειά σου, και θα πάρω τις γυναίκες σου μπροστά από τα μάτια σου, και θα τις δώσω στον πλησίον σου, και θα κοιμηθεί με τις γυναίκες σου μπροστά σ’ αυτόν τον ήλιο» (Β’ Σαμουήλ 12:11).
Έχοντας δει μια έστω και τόσο μικρή εικόνα των επιπτώσεων της αμαρτίας μπορούμε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τη σπουδαιότητα της συγχώρεσης. Στη συνέχεια θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τα οφέλη και τα προνόμια της συγχώρεσης αλλά και τον τρόπο με τον οποίον μπορεί κάποιος να μεταβεί από την αμαρτία στη συγχώρεση.
Δημήτριος Μάστορης