«η σωτηρία βρίσκεται σε μας πλησιέστερα, παρά όταν πιστέψαμε» (Ρωμαίους 13:11)

Όταν οι μαθητές του Χριστού τον ρώτησαν πότε θα εγκαθιδρύσει της Βασιλεία Του, εκείνος τους απάτησε, ότι ο χρονικός προσδιορισμός ανήκει στην απόλυτη εξουσία του Πατέρα Θεού: «Εκείνοι, λοιπόν, καθώς συγκεντρώθηκαν τον ρωτούσαν, λέγοντας: Κύριε, τάχα σε τούτο τον καιρό αποκαθιστάς τη βασιλεία στον Ισραήλ; Και τους είπε: Δεν ανήκει σε σας να γνωρίζετε τα χρόνια ή τους καιρούς, που ο Πατέρας έβαλε στη δική του εξουσία» (Πράξεις 1:6-7). Παράλληλα διαβάζουμε στη Γραφή ότι ο Θεός επιθυμεί από τους ανθρώπους να γνωρίζουν και να καταλαβαίνουν τους καιρούς στους οποίους ζουν γενικότερα ακόμα και αν δεν δύνανται να προβλέπουν με ακρίβεια το χρόνο των γεγονότων. Ο Ιησούς είπε σε κάποιο σημείο, «…Υποκριτές, το μεν πρόσωπο του ουρανού ξέρετε να το διακρίνετε, τα σημεία των καιρών, όμως, δεν μπορείτε»; (Ματθαίος 16:3).

Έχουμε δει ως τώρα στη μελέτη μας ότι στην ερώτηση «Τι ώρα είναι» η Γραφή απαντά ότι η ώρα είναι «Τώρα». «Τώρα» είναι καιρός ευπρόσδεκτος για τον άνθρωπο να μετανοήσει, να αποκαταστήσει τη σχέση του με το Θεό, να λάβει τη σωτηρία και την αιώνια ζωή. «Τώρα» είναι καιρός ευκαιρίας για διόρθωση της πορείας του ανθρώπου και ευθυγράμμισής του με το θέλημα του Χριστού. «Τώρα» είναι ώρα για έγερση από τον Πνευματικό ύπνο και την αμαρτία.

Συνεχίζοντας, βλέπουμε στη Γραφή ότι η έγερση από τον Πνευματικό ύπνο οπωσδήποτε πρέπει να συνεπάγεται το τέλος των έργων του σκοταδιού: «Η νύχτα προχώρησε, η δε ημέρα πλησίασε ας απορρίψουμε, λοιπόν, τα έργα τού σκοταδιού, και ας ντυθούμε τα όπλα τού φωτός» (Ρωμαίους 13:12). Ο απ. Ιωάννης γράφει επίσης σχετικά, «Πάλι καινούργια εντολή γράφω σε σας, αυτό που είναι αληθινό σ’ αυτόν και σε σας επειδή, το σκοτάδι παρέρχεται, και το αληθινό φως ήδη φέγγει» (Α’ Ιωάννη 2:8).

Αυτή, ασφαλώς, η αναφορά της Γραφής γίνεται στο Πνευματικό σκοτάδι και η διαδικασία απόρριψης των έργων του σκοταδιού στο μεγαλύτερο βαθμό της συντελείται κατά την αναγέννηση του ανθρώπου ή αλλιώς την άνωθεν γέννηση (βλ. Ιωάννης 3:1-8). Εντούτοις, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που νομίζουν ότι μπορούν να εξακολουθήσουν να πράττουν την αμαρτία ακόμα και μετά το ξεκίνημα της σωτήριας σχέσης τους με τον Ιησού Χριστό. Ο Λόγος του Θεού όμως είναι σαφής όταν λέει πως δεν είναι δυνατόν κάποιος να έχει λάβει τη νέα ζωή από το Χριστό και να εξακολουθήσει να αμαρτάνει ηθελημένα επειδή στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να έχει την αξίωση να λάβει τελικά την αιώνια ζωή. Για αυτή τη συμπεριφορά ο απ. Παύλος γράφει: «Τι θα πούμε, λοιπόν; Θα επιμένουμε στην αμαρτία, για να περισσεύσει η χάρη; Μη γένοιτο εμείς που πεθάναμε ως προς την αμαρτία, πώς θα ζήσουμε πλέον μέσα σ’ αυτή; (Ρωμαίους 6:1-2). Ο απ. Ιωάννης επίσης γράφει, «Καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό, δεν πράττει αμαρτία, για τον λόγο ότι δικό του σπέρμα μένει μέσα σ’ αυτόν, και δεν μπορεί να αμαρτάνει, επειδή γεννήθηκε από τον Θεό (Α’ Ιωάννη 3:9, βλ. κ. 5:18).

Ακόμη, στην ερώτηση «Τι ώρα είναι» ο λόγος του Θεού απαντά ότι «Τώρα» είναι η ώρα να θέσει ο άνθρωπος τη ζωή του στην υπηρεσία των σχεδίων του Θεού για την καταπολέμηση του κακού, καθώς διαβάζουμε, «…ας ντυθούμε τα όπλα τού φωτός» (Ρωμαίους 13:12δ). Αυτή, από την πλευρά της, είναι μια άλλη εικόνα που δείχνει ποια είναι η Πνευματική πανοπλία που πρέπει να φοράει ο Χριστιανός: «…ντυθείτε την πανοπλία τού Θεού, για να μπορέσετε να σταθείτε ενάντια στις μεθοδείες τού διαβόλου… Γι’ αυτό, πάρτε στα χέρια σας την πανοπλία του Θεού, για να μπορέσετε να αντισταθείτε κατά την πονηρή ημέρα, και αφού καταπολεμήσετε τα πάντα, να σταθείτε. Σταθείτε, λοιπόν, περιζωσμένοι την οσφύ σας με αλήθεια, και ντυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, και έχοντας φορεμένα τα υποδήματα στα πόδια με την ετοιμασία τού ευαγγελίου της ειρήνης πάνω δε απ’ όλα, πάρτε στα χέρια σας την ασπίδα της πίστης, με την οποία θα μπορέσετε να σβήσετε όλα τα πυρωμένα βέλη τού πονηρού και πάρτε την περικεφαλαία της σωτηρίας, και τη μάχαιρα του Πνεύματος, που είναι ο λόγος τού Θεού προσευχόμενοι σε κάθε καιρό, με κάθε προσευχή και δέηση εν Πνεύματι, και αγρυπνώντας σ’ αυτό τούτο με κάθε προσκαρτέρηση και δέηση για όλους τούς αγίους» (Εφεσίους 6:11, 13-18).

Δημήτριος Μάστορης