Συντάκτης: Εαεπ Βούλας

Ο εξέχων ρόλος του Αγίου Πνεύματος (Μέρος Α´)

«Όχι με δύναμη ούτε με ισχύ, αλλά με το Πνεύμα μου, λέει ο Κύριος των δυνάμεων» (Ζαχαρίας 4:6β)

Είναι αδύνατο να διαβάσει κανείς το Λόγο του Θεού και να μη διακρίνει τον εξέχοντα ρόλο του Αγίου Πνεύματος. Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν περισσότερες από ογδόντα αναφορές στο Άγιο Πνεύμα (όπως για παράδειγμα, «Μη με απορρίψεις από το πρόσωπό σου και το πνεύμα σου το άγιο μη το αφαιρέσεις από μένα» (Ψαλμοί 51:11), «…η γη ήταν άμορφη και έρημη… Και Πνεύμα Θεού φερόταν επάνω στην επιφάνεια των νερών» (Γένεση 1:2)) και στην Καινή Διαθήκη περισσότερες από διακόσιες εξήντα.

Η ανάληψη του Χριστού

«…γιατί στέκεστε κοιτάζοντας στον ουρανό;» (Πράξεις 1:11)

Διαβάζουμε στη Γραφή ότι ο Ιησούς Χριστός μετά την ανάστασή Του, φανέρωσε τον εαυτό του ζωντανό με πολλά τεκμήρια στους αποστόλους, καθώς εμφανιζόταν σ’ αυτούς για 40 ημέρες, λέγοντάς τους τα σχετικά με τη βασιλεία του Θεού. Την τελευταία ημέρα της παρουσίας Του, αφού τους έδωσε κάποιες τελικές πληροφορίες για την έλευση του Αγίου Πνεύματος, «…ενώ αυτοί τον έβλεπαν, αναλήφθηκε και από κάτω του μια νεφέλη τον πήρε από τα μάτια τους» (Πράξεις 1:9). Η ανάληψη του Χριστού είναι πολύ σημαντικό γεγονός επειδή μέσω αυτής…

Πάταξε τον ποιμένα!

«Όλοι θα σκανδαλιστείτε με μένα αυτή τη νύχτα» (Μάρκος 14:27)

Στην Αγία Γραφή, η σχέση του Θεού με τους πιστούς παρομοιάζεται με τη σχέση ενός ποιμένα με το ποίμνιό του. Ο Θεός είναι εκείνος που δεσμεύεται να καλύπτει όλες τις ανάγκες για ηγεσία, καθοδήγηση, πρόνοια και προστασία του λαού Του. Διαβάζουμε

Φθαρτά και άφθαρτα

«…ο οποίος, αφενός μεν κατήργησε τον θάνατο, αφετέρου δε έφερε σε φως τη ζωή και την αφθαρσία διαμέσου του ευαγγελίου.» (Β’ Τιμόθεο 1:10)

Στο Λόγο του Θεού, διαβάζουμε συχνά αναφορές και παραπομπές σε αξίες, έννοιες και ζωντανές υπάρξεις που έχουν την ιδιότητα της αφθαρσίας. Μάλιστα ο Χριστιανός προτρέπεται να εκφράζει έμπρακτα την εκζήτηση να γίνει μέτοχος της αφθαρσίας που υπόσχεται η χάρη του Θεού. Διαβάζουμε μερικά παραδείγματα αφθαρσίας…

Τι ζητάει ο Κύριος από σένα; (Μέρος Β´)

«Άνθρωπε, αυτός σου έδειξε τι είναι το καλό…» (Μιχαίας 6:8)

Ένα από τα πιο περιεκτικά και εύληπτα σημεία στην Αγία Γραφή αναφορικά με το θέλημα του Θεού συναντάει κανείς στο βιβλίο του Προφήτη Μιχαία, «Με τι θα ‘ρθω μπροστά στον Κύριο, να προσκυνήσω μπροστά στον ύψιστο Θεό;… Άνθρωπε, αυτός σου έδειξε τι είναι το καλό και τι ζητάει ο Κύριος από σένα, παρά να πράττεις το δίκαιο, και να αγαπάς έλεος, και να περπατάς ταπεινά μαζί με τον Θεό σου» (βλ. Μιχαίας 6:6-7).

Πιο κοντά από ποτέ

«η σωτηρία βρίσκεται σε μας πλησιέστερα, παρά όταν πιστέψαμε» (Ρωμαίους 13:11)

Πλησιάζοντας στο τέλος μιας χρονιάς είναι ευκαιρία να αναλογιστεί ο Χριστιανός ότι έχουν περάσει περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια από τότε που δόθηκε η υπόσχεση της επιστροφής του Ιησού Χριστού: «Αυτός ο Ιησούς, που αναλήφθηκε από σας στον ουρανό, θα ‘ρθει έτσι, με τον ίδιο τρόπο που τον είδατε να πορεύεται στον ουρανό» (Πράξεις 1:10).

Ο Θεός με τους ανθρώπους

«…παιδί γεννήθηκε σε μας, γιος δόθηκε σε μας…» (Ησαΐας 9:6)

Η γέννηση του Χριστού σηματοδότησε την αρχή της εκπλήρωσης των επαγγελιών του Θεού για τη λύτρωση και αποκατάσταση του ανθρώπινου γένους. Περισσότερα από επτακόσια χρόνια προ Χριστού ο προφήτης Ησαΐας είπε, «…Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και το όνομά του θα αποκληθεί Εμμανουήλ» (Ησαΐας 7:14).

Τι ζητάει ο Κύριος από σένα; (Μέρος Α´)

Μελετώντας την Αγία Γραφή συναντάμε στην Παλαιά Διαθήκη μια από τα τις πιο περιεκτικές και επεξηγηματικές περικοπές για το θέλημα του Θεού για το λαό Του. Ο προφήτης Μιχαίας αναρωτιέται για λογαριασμό του λαού, «Με τι θα ‘ρθω μπροστά στον Κύριο, να προσκυνήσω μπροστά στον ύψιστο Θεό; Θα ‘ρθω μπροστά του με ολοκαυτώματα, με χρονιάρικα μοσχάρια; Θα ευαρεστηθεί ο Κύριος σε χιλιάδες κριάρια ή σε μυριάδες από ποτάμια λαδιού; Θα δώσω τον πρωτότοκό μου για την παράβασή μου, τον καρπό της κοιλιάς μου για την αμαρτία της ψυχής μου;» (Μιχαίας 6:6-7).

Μακάριος ο άνθρωπος που υπομένει

Ανάμεσα στις σημαντικότερες αρετές της πνευματικής οικοδομής του Χριστιανού που καλείται να επιμεληθεί είναι και η δυνατότητά του να υπομένει στις καταστάσεις που συναντά και να υποφέρει τις δυσκολίες για χάρη του θελήματος του Κυρίου του, Ιησού Χριστού (Κολοσσαείς 3:13, Εφεσίους 4:2, Α’ Κορινθίους 9:12, Εβραίους 10:36 κ.α.

Πάντοτε να χαίρεστε (Μέρος Γ´)

Είδαμε από τη Γραφή στα προηγούμενα μέρη (Α´ και Β´) ότι η χαρά έχει ευεργετικά αποτελέσματα στο σώμα την ψυχή και το Πνεύμα του ανθρώπου και παράλληλα έχει σημαντικό ρόλο στην οικοδομή του σώματος των πιστών που είναι η εκκλησία.